دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیرما

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

چیسـت یاران طریقت بعد از این تدبیر ما

ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون

روی ســوی خـــانـــه خمـــــار دارد پیــــر مـــا

در خــــرابات طریقت مـــا بـــه هــم منزل شویم

کـــاین چنیـــن رفتـــه‌ست در عهــــد ازل تقدیر مـا

عقل اگر داند که دل دربند زلفش چون خوش اســت

عــــاقلان دیـــوانه گـــــردند از پـــی زنجیــــــــر مــــــا

روی خوبــت آیتـــی از لطــف بـــر مــا کــشف کـرد

زان زمان جز لطف و خوبی نیست در تفسیر ما

بـا دل سنگـــینت آیا هیـــچ درگیـــرد شبـــــی

آه آتشنـــاک و ســـوز سینـــه شبگیـــر مـــا

تیـر آه ما ز گـــردون بگـــذرد حافظ خموش

رحم کــن بر جان خود پرهیز کـن از تیر ما
حافظ