همراه همدل من..

همراه همدل من!
در زندگی ،لحظه های سختی وجود دارد؛ لحظه های بسیار سخت و طاقت سوزی ، که عبور از درون این لحظه ها، بدون ضربه زدن به حرمت و قداست زندگی مشترک، به نظر، امری نا ممکن می رسد.
ما کوشیده ایم - خدا را شکر - که از قلب این لحظه ها، بارها و بار ها بگذریم، و چیزی را که به معنای حیات ماست و رویای ما، به مخاطره نیندازیم.
ما به دلیل بافت پیچیده ی زندگی مان، هزار بار مجبور شدیم کوچه ای تنگ و طولانی و زر ورقی را بپیماییم، بی آن که تنمان دیوار این کوچه را بشکافاند یا حتی لمس کند.
ما، در این کوچه ی بسیار آشنا، حتی بارها ، مجبور به دویدن شدیم، و چه خوب و ماهرانه دویدیم
انگار کن بر پل صراط...؛

چهل نامه کوتاه به همسرم - نادر ابراهیمی

و به بندگان من بگووو

وَقُل لِّعِبَادِی یَقُولُواْ الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّیْطَانَ یَنزَغُ بَیْنَهُمْ إِنَّ الشَّیْطَانَ کَانَ لِلإِنْسَانِ عَدُوًّا مُّبِینًا

 

و به بندگان من بگو که با یکدیگر به بهترین وجه سخن بگویند، که شیطان، در میان آنها به فتنه گری است، زیرا شیطان آدمی را دشمنی آشکار است

اسراء/53

اسفند هرچه سرد

 

اسفند هر چه سرد،
هرچه سخت اما در پی اش بهاری هست
درست مثل زندگی که
روزهای سختش هرچه طاقت فرسا
اما در گذر است!

آدم ها می آیند با خودشان شوق
می آورند،
امید و رشته های نازک دلبستگی
رشته ها که طنابی ضخیم شد
از ترس به دام افتادن میروند
از آنها کوله باری می ماند
پر خاطره و دلبستگانی که در خاطره ها جا می مانند...

فراموشی گره کوری ست که به دست زمان باز میشود

اسفندِ رابطه ات در گذر است
خاطره ها را درست کن،
و بهار را با حال دیگری آغاز کن!

اگر از من بپرسید..

اگر از من بپرسید؛
که برای انجام چه کاری
به این دنیا آمده‌ام،
من به عنوان یک هنرمند،
به شما پاسخ خواهم داد که :
من اینجا هستم
تا با صدای بلند زندگی کنم...!

#امیل_زولا

یا باب الحوائج(تسلیت)

امام موسی کاظم (ع) هفتمین امام شیعیان است که در روز ۷ صفر سال ۱۲۸ ه. ق. در ابواء (منطقه‌ای در میان مکه و مدینه) به دنیا آمد و در 25 رجب سال 183 هجری قمری در سن 55 سالگی به شهادت رسید. از مهم‌ترین القاب امام موسی کاظم (ع)، می‌توان به کاظم، صابر، صالح، امین و عبدالصالح اشاره کرد.امام موسی کاظم(ع) در میان شیعیان به «باب‌الحوائج» معروف است.

 

علت حبس امام موسی کاظم (ع) در زمان هارون
درباره حبس امام موسی (ع) به دست هارون الرشید، شیخ مفید در ارشاد روایت می‌کند که علت گرفتاری و زندانی شدن امام، یحیی بن خالد بن برمک بوده است.
زیرا هارون فرزند خود امین را به یکی از مقربان خود به نام جعفر بن محمد بن اشعث که مدتی هم والی خراسان بوده است سپرده بود و یحیی بن خالد بیم آن را داشت که اگر خلافت به امین برسد، جعفر بن محمد بن اشعث را همه کاره دستگاه خلافت سازد و یحیی و برمکیان از مقام خود بیفتند.

 

جعفر بن محمد بن اشعث شیعه بود و قائل به امامت امام موسی (ع)، و یحیی این معنی را به هارون اعلام می‌داشت. سرانجام یحیی بن خالد، پسر برادر امام را به نام علی بن اسماعیل بن جعفر از مدینه خواست تا به وسیله او از امام و جعفر نزد هارون بدگویی کند.

می‌گویند امام هنگام حرکت علی بن اسماعیل از مدینه او را احضار کرد و از او خواست که از این سفر منصرف شود و اگر ناچار می‌خواهد برود از او سعایت نکند. علی قبول نکرد و نزد یحیی رفت و بوسیله او پیش هارون بار یافت و گفت از شرق و غرب ممالک اسلامی مال به او می‌دهند تا آنجا که ملکی را توانست به سی هزار دینار بخرد.

 

هارون در آن سال به حج رفت و در مدینه امام و جمعی از اشراف به استقبال او رفتند. اما هارون در کنار قبر حضرت رسول (ص) گفت یا رسول اللّه از تو پوزش می‌خواهم که موسی بن جعفر را به زندان می‌افکنم زیرا او می‌خواهد امت تو را بر هم زند و خونشان را بریزد. آنگاه دستور داد تا امام را از مسجد بیرون بردند و او را پوشیده به بصره نزد والی آن عیسی بن جعفر بن منصور فرستادند. عیسی پس از مدتی نامه‌ای به هارون نوشت و گفت که موسی بن جعفر در زندان جز عبادت و نماز کاری ندارد یا کسی بفرست که او را تحویل بگیرد و یا من او را آزاد خواهم کرد.

 

 هارون امام را به بغداد آورد و به فضل بن ربیع سپرد و پس از مدتی از او خواست که امام را آزاری برساند اما فضل نپذیرفت و هارون او را به فضل بن یحیی بن خالد برمکی سپرد. چون امام در خانه فضل نیز به نماز و روزه و قرائت قرآن اشتغال داشت فضل بر او تنگ نگرفت و هارون از شنیدن این خبر در خشم شد. هارون عبّاسى، وجود امام کاظم (ع) را در زندان نیز تاب نیاورد و فرمان داد ایشان را مسموم کنند.

 

 آخر الامر یحیی امام را به سندی بن شاهک سپرد و سندی آن حضرت را در زندان مسموم کرد. بدین سان، امام (ع) به سال ۱۸۳ ه. در پنجاه و پنج سالگى در زندان بغداد به شهادت رسید. چون آن حضرت وفات یافت سندی جسد آن حضرت را به فقها و اعیان بغداد نشان داد که ببینند در بدن او اثر زخم یا خفگی نیست. بعد او را در باب التبن در موضعی به نام مقابر قریش ( کاظمین عراق ) دفن کردند.

همچو موجم یک نفس آرام نیست

همچو موجم یک نفس آرام نیست
بسکه طوفان زا بود دریای دل

دل اگر ازمن گریزد وای من
غم اگر از دل گریزد وای دل

ما ز رسوایی بلند آوازه ایم
نامور شد هر که شد رسوای دل

#رهی_معیری

سروخرامان منی

 

‌
سرو خرامان منی،
ای رونق بستانِ من ...

#مولانا

آن گاه که انتظارات پایان می یابد

آن گاه که انتظارات پایان می یابد،

نرو

وفا، از اینجا آغاز می شود..؛

 

کیوان مهرگان

در خانه ها بمانیم

یادش بخیر پارسال

دغدغه مون مشارکت در کمپین

نه به خرید آجیل بود

محتکرین

شهروندان با احتکار و هجوم به سمت کالاها به شکلی خودانگیخته ،
بی‌اعتمادی‌شان را نسبت به دولتی که بر سرِ کار است نشان می‌دهند ...

 

+ایوان کلیما

+وخدا لعنت کند محتکرین را..