وقت کشی..
يكشنبه, ۲۰ تیر ۱۴۰۰، ۰۱:۳۹ ق.ظ
زِ شرم او نگاهم دست و پا گم کرد چون طفلی
که چشمش وقت گل چیدن به چشم باغبان اُفتد
صائب تبریزی
میآیم، میآیم، میآیم
با گیسویم؛ ادامۀ بوهای زیر خاک
با چشمهام؛ تجربههای غلیظ تاریکی
با بوتهها که چیدهام از بیشههای آنسوی دیوار
میآیم، میآیم، میآیم
فروغ فرخزاد
ببخش رود بلندم، چرا که راهی نیست
در این وفور بیابان بهجز سراب شدن
#علی_ارجمند