برای ستایش تو

برای ستایشِ تو

همین کلمات روزمره کافی است

همین که کجا می‌روی، دلتنگم.

برای ستایش تو

همین گل و سنگریزه کافی است

تا از تو بتی بسازم.



شمس لنگرودی

از تو جدا شدم

از تو جدا شدم

چون سیبی از درخت

دردِ کنده شدن با من است

اندوه پاره پاره شدن.



"شمس لنگرودی"

این همه از تاریکی بد نگویید

این همه از تاریکی بد نگویید...

شما که فروش چراغ تان به لطف همین تاریکی است.

#شمس_لنگرودی

کاش نبضت را می گرفتم

کاش نبضت را می‌ گرفتم

و منتشــــــــر می‌ کـــــــردم

تـــــــــــــــــــــا دنیـــــــــــــــــــــا

به حال طبیعـــــــــــــــــی‌ اش برگردد ...


شمس لنگرودی

کنار توام..

در هر ایستگاهی که پیاده شوی

کنار توام

این قطار

مثل همیشه در کف دستم راه می رود

" شمس لنگرودی"

عکس تو

چه ساده اند

آنان که می پندارند

عکس تورابه دیوارهای خانه ام

آویخته ام

ونمیدانند که‌ من

دیوارهای خانه ام را

به عکس تو آویخته ام .....


#شمس_لنگرودی

از گلی که نچیده ام..

به حرمت نان و نمکی که با هم خوردیم

به حرمت

نان و نمکى که با هم خوردیم

نان را تو ببر

که راهت بلند است

و طاقتت کوتاه...

نمک را بگذار برای من!

میخواهم

این زخم

تا همیشه تازه بماند.......
   
شمس_لنگرودی

حالا که تو رفته ایی می فهمم..

حالا که تو رفته یی می فهمم

دست های تو بود

که به نان طعم می داد

پنیر را به سفیدی برف می کرد

و روز می آمد و سر راهش با ما می نشست ..

حالا که تو رفته یی

و ملال غروبی نان را قاچ می کند

و برگ درختان

به بهانۀ پاییز

ناپدید می شوند ...


((شمس لنگرودی))

بنویس...

بنویس

بنویس و هراس مدار

از آن که غلط می‌افتد

بنویس و

پاک کن

همچون خدا که هزاران سال است

می‌نویسد و پاک می‌کند

و ما هنوز مانده‌ایم

در انتظار پاک شدن

و بر خود می‌لرزیم

شمس لنگرودی