دعا کردیم که بمانی

دعا کردیم که بمانی

بیایی کنار پنجره، باران ببارد

و باز شعر مسافر خاموش خود را بشنوی

اما دریغ که رفتن

راز غریب همین زندگی است

رفتی پیش از آن که باران ببارد

سید علی صالحی

زنده باد امید

در ازدحام این همه ظلمت بی‌عصا

چراغ راهم را از من گرفته‌اند

اما من

دیوار به دیوار

از لمس معطر ماه

به سایه‌روشن خانه باز خواهم گشت.

پس زنده‌باد امید !

سیدعلی صالحی

زندگی گاهی غیر از خود زندگی ست

کلمات

بعضى...

دیر به زبان مى آیند.

من یاد گرفته ام ، چنین مواقعى با چشمهایم سخن بگویم.

زندگى ... گاهى

چیزى غیر از خودِ زندگى ست.

" سید على صالحى"

می دانم تمام اهالی این حوالی گهگاه عاشق میشوند..

می‌دانم

تمام اهالی این حوالی

گهگاه عاشق می شوند

اما شمار آنهایی

که عاشق می‌مانند

از انگشتان دستم بیشتر نیست

یکی‌شان همان شاعری

که گمان می‌کرد

در دوردست دریا امیدی نیست

می‌ترسیدم خدای نکرده

آنقدر در غربت گریه‌هایم بمانی

تا از سکوی سرودن تصویرت سقوط کنم ... ////

سید علی صالحی

من با چشمان تو اندوه آزادی هزار پرنده ی بی راه را

من با چشمان تو

اندوه آزادیِ هزار پرنده ی بی راه را

گریسته بودم

و تو نمی دانستی ...

سیدعلی صالحی

وقتی دستمان به آسمان برسد

وقتی دستمان به آسمان برسد

وقتی که بر آن بلندیِ بنفش بنشینیم

دیگر دست کسی هم به ما نخواهد رسید

می‌نشینیم برای خودمان قصه می‌گوئیـــــــــــــــــم

تا کبوترانِ کوهـــــــــــــــی از دامنه‌ی رویاها به لانه برگردند ... ////

سید علی صاحی

من با چشمان تو..

من با چشمان تو

اندوه آزادیِ هزار پرنده ی بی راه را

گریسته بودم

و تو

نمی دانستی...



"سیدعلی صالحی"

گناهانم را دوست دارم.....

گناهانم را دوست دارم!

بیشتر از تمام کار های خوبی که کرده ام،

می دانی چرا؟

آنها واقعی ترین انتخاب های من هستند.

"سید علی صالحی"

من کوچه ی خلوتی می خواهم

همگان به جست‌ و جوی خانه می‌ گردند

من کوچه‌ ی خلوتی را می‌ خواهم

بی‌ انتها برای رفتن

بی‌ واژه برای سرودن

و آسمانی برای پرواز کردن

عاشقانه اوج گرفتن

رها شدن

سید_علی_صالحی

تمام ترسم از این است که...

تمام ترسم از این است

که یک شب

بخواهی که به خوابم بیایی و من

همچنان به یادت

بیدار نشسته باشم ... !


"سیدعلی صالحی"