باران میراث خانوادگی ما بود

باران

میراث خانوادگی ما بود

کوچک که بودم

از سقف خانه ی ما می چکید

بزرگ که شدم

از گوشه ی چشمم..

باران من!!

باران من !

         رودخانه ام .....

         بی تو از من ....

       چه می ماند ؟!

باران دوباره باران

دلم چقدر باران می خواهد................

باران را دوست دارم

باران را دوست دارم

چون لبخند خداست

وقتی شروع به بارش میکند

احساس میکنم آغوش خدا بازشده

من این بار غرق آغوش تو میشوم

تا بتوانم زندگی را از نگاه تو ببینم

ای خدای مهربانم…

همچون باران باشیم

همچون باران باشیم ،

رنج جدا شدن از آسمان را

در سبز کردن زندگی جبران کنیم .

زیر باران رفتم..

زیر باران رفتم

دلم از پاکی باران لرزید

و نگاهم را شست

و صدایم را برد

و چه زیباست هم آغوش شدن با اشکی

که ز چشمان جهان می ریزد

کاش باران بودم

که غمی میشستم...

باران چیزی بر شیشه می نویسد..

باران

چیزی بر شیشه می نویسد

شاعر

چیزی بر کاغذ.

"رضاعلوی"

باران که آمد..

باران که آمد

گلی در خانه ام رویید

آفتاب که تابید

آیینه ای تمام قد به خانه ام داد

درخت توی ایوان

شانه ای به موهایم

بخشید

عزیزکم

تو که آمدی

گل و آینه و شانه را بردی

و شعری به من سپردی!

شیرکو بیکس

صدوبیست وچهار124

هشتادوشش86

چترم را؛
کنار ایستگاهی در مه،
جا گذاشته ام!
خیس و خسته آمده ام...
و حالا؛
شاعر که نه،
بارانم!‏