زرپرستی خواب راحت را زنرگس دور کرد

گــــر چــــه روزی تیـــره تـــر از شــام غم باشد مــرا

در دل روشــن صفـــای صبحـــدم بــاشــــد مــــرا

زرپرستــی خـــواب راحـــت را ز نرگس دور کـرد

صرف عشرت می کنـم گـر یک درم باشد مرا

خواهش دل هر چه کمتر شادی جان بیشتر

تا دلـــی بـــی آرزو باشـــد چــه غــم باشد مرا

در کـــنار مـــن ز گـــرمی بـــر کـــنـاری ای دریــــغ

وصـــل و هجران غــم و شادی به هـــم باشد مرا...

رهی معیری

من خاکم و من گردم من اشکم و من دردم.

چون زلف تو ام جانا در عین پریشانی
چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی
من خاکم و من گردم من اشکم و من دردم
تو مهری و تو نوری تو عشقی و تو جانی
خواهم که ترا در بر بنشانم و بنشینم
تا آتش جانم را بنشینی و بنشانی
ای شاهد افلاکی در مستی و در پاکی
من چشم ترا مانم تو اشک مرا مانی
در سینه سوزانم مستوری و مهجوری
در دیده بیدارم پیدایی و پنهانی
من زمزمه عودم تو زمزمه پردازی
من سلسله موجم تو سلسله جنبانی
از آتش سودایت دارم من و دارد دل
داغی که نمی بینی دردی که نمی دانی
دل با من و جان بی تو نسپاری و بسپارم
کام از تو و تاب از من نستانم و بستانی
ای چشم رهی سویت کو چشم رهی جویت ؟
روی از من سر گردان شاید که نگردانی

"رهی معیری"

عهدالفت با خموشان بسته ایم..

ما نظر از خرقه پوشان بسته ایم
دل بـه مهر بـاده نوشـان بسته ایم
جان به کوی می فروشان داده ایم
در بـه روی خود فروشان بسته ایم

بحر طوفان زا دل پر جوش مـاست
دیده از دریای جوشان بسته ایم
اشک غم در دل فرو ریزیم ما
راه بر سیل خروشان بسته ایم

بر نخیزد ناله ای از ما رهی
عهد الفت با خموشان بسته ایم ..


" رهی معیری"