نگاه سرد تو

باد می وزید

درخت تکیده بود

کلاغ از روی شاخه پرید

انگار زمستان رسیده بود

اما

زمستان برای من

از چشمان تو آغاز شد

نگاهت که یخ زد

خنده هایم قندیل بست

و در دلم برف بارید

زمستان من

نگاه سرد تو بود.

بعد از هر زمستان سرد..

بعد از هر زمستان سرد ،

بهاری زیبا ...

و بعد از هر شب تاریک ،

روزی درخشان

وجود دارد ...

خاطره...

نیمکت کهنه باغ

خاطرات دورش را

در اولین باران زمستانی

از ذهن پاک کرده است

خاطره شعر هایی که هرگز نسروده بودم

خاطره اوازهایی را که هرگز نخوانده بودی

....................

هرگز در یک اندیشه ساکن نشوید ؛

حتی اگر مثبت باشد ...

در دل سرما گرمای تو مانده

در دل سرما

گرمای تو مانده

هر یخ آب زده ی دیشب

در هوای امروزت آب شده

و تو باشی

زمستانی که اینچنین بهاری شده ...

بیا من دسته های نرگس دی ماه را در راه می چینم..

هوا سرد است

من از عشق لبریزم

چنان گرمم

چنان با یاد تو در خویش سرگرمم

که رفت روزها و لحظه‌ها از خاطرم رفته است

هوا سرد است اما من

به شور و شوق دلگرمم

چه فرقی می‌کند فصل بهاران یا زمستان است؟

تو را هر شب درون خواب می‌بینم..

تمام دسته‌های نرگس دی‌ماه را در راه می‌چینم

و وقتی از میان کوچه می‌آیی

و وقتی قامتت را در زلال اشک می‌بینم

به خود آرام می‌گویم:

دوباره خواب می‌بینم!

دوباره وعده‌ی دیدارمان در خواب شب باشد

بیا..

من دسته‌های نرگس دی ماه را در راه می‌چینم.

در شب سرد زمستانی

در شب سرد زمستانی

کوره ی خورشید هم، چون کوره ی گرم چراغ من نمی­سوزد

و به مانند چراغ من

نه می افروزد چراغی هیچ،

نه فرو بسته به یخ ماهی که از بالا می افروزد …

من چراغم را در آمدرفتن همسایه­ ام افروختم در یک شب تاریک

و شب سرد زمستان بود،

باد می پیچید با کاج،

در میان کومه ­ها خاموش

گم شد او از من جدا زین جاده­ ی باریک

و هنوز قصه بر یاد است

وین سخن آویزه­ ی لب:

که می افروزد؟ که می سوزد؟

چه کسی این قصه را در دل می اندوزد؟

در شب سرد زمستانی

کوره ی خورشید هم، چون کوره ی گرم چراغ من نمی سوزد.

"نیمایوشیج"

پشت کاجستان برف

 پشت کاجستان، برف.

برف، یک دسته کلاغ.

جاده یعنی غربت.

باد، آواز، مسافر، و کمی میل به خواب.

شاخ پیچک و رسیدن، و حیاط.

من، و دلتنگ، و این شیشه خیس.

می نویسم، و فضا.

می نویسم، و دو دیوار، و چندین گنجشک.

یک نفر دلتنگ است.

یک نفر می بافد.

یک نفر می شمرد.

یک نفر می خواند.

زندگی یعنی: یک سار پرید.

از چه دلتنگ شدی؟

دلخوشی ها کم نیست: مثلا این خورشید،

کودک پس فردا،

کفتر آن هفته.

یک نفر دیشب مرد

و هنوز، نان گندم خوب است.

و هنوز، آب می ریزد پایین ، اسب ها می نوشند.

قطره ها در جریان،

برف بر دوش سکوت

و زمان روی ستون فقرات گل یاس

"سهراب سپهری"

تا وقتی تو هستی که دستانم را بگیری

تا وقتی تو هستی که دستانم را بگیری..

آرزو میکنم که هرروز زمین بخورم...

کاش تابستان هم برفی بود..