می ترسم از عشق

می‌ترسم از عشق

از عشق می‌ترسم

این شعرهای عاشقانه که می‌نویسم

سوت زدنِ کودک است در تاریکی

"شهاب مقربین"

و تنها با هیچ ،هیچ کاری نمیشود کرد

اگر دری میان ما بود

می‌کوفتم

درهم می‌کوفتم

اگر میان ما دیواری بود

بالا می‌رفتم پایین می‌آمدم

فرو می‌ریختم

اگر کوه بود دریا بود

پا می‌گذاشتم

بر نقشه‌ی جهان و

نقشه‌ای دیگر می‌کشیدم

اما میان ما هیچ نیست

هیچ

و تنها با هیچ

هیچ کاری نمی‌شود کرد

"شهاب مقربین"

مرا به آغوشت کشیدی..

مرا به آغوشت کشیدی
به صلیبی که
سرنوشتم بود!

"شهاب مقربین"

فردا آمده است

فردا آمده است و ایستاده است
پیش روی من
می‌پرسد چه می‌خواستی
با عصا او را کنار می‌زنم
هم‌چنان چشم دوخته به دوردست
منتظر

"شهاب مقربین"

خانه ام یک کلید بیش نداشت..

خانه‌ام یک کلید بیش نداشت

به تو دادم

و سرگردان خیابان‌ها شدم ...

"شهاب مقربین"

دستت را به من بده!

  اما همه راه‌ها

که با پا

پیموده نمی‌شوند

دستت را

به من بده !   

"شهاب مقربین"       

تو رفتی

تصویرت را در آب دیدم
تو رفتی
من به دنبال رودخانه راه افتادم ..



" شهاب مقربین"

اسم شب

باید برای عبور از شب
اسمش را صدا می‌زدم
و اسم شب
سکوتی طولانی بود
که تا صبح ادامه داشت ..


" شهاب مقربین "

همیشه راهی باز پیدا میشود..

همیشه راهی باز پیدا می‌شود
همین‌که خیال می‌کنی
رسیده‌ای به قرار
راهی بیراه
مثلِ سگی وفادار
پوزه‌اش را باز
پیشِ پایت می‌گذارد
تا دوباره دور شوی
دور
از قراری که
خیال می‌کردی

"شهاب مقربین"

هنوزترکم نکرده..

برمی‌گردم
دوباره نگاهش می‌‌‌‌‌کنم
نه
هنوز ترکم نکرده
سایه‌ام

"شهاب مقربین"