به من برس..من از رسیدن تو خوب میشوم..

کمی

در آغوشم بگیر

عاشقانه مرا سیر بوسه کن

بگذار

بهشتم را زیباتر بدانم

من از داشتن

تو به خود میبالم

کمی از دلتنگی هایم کم کن

به من برس

من از رسیدن تو

خوب میشوم

همه چیز ساده است..زندگی..عشق

همه چیز ساده است

زندگی . . . عشق . . .

دوست داشتن . . . عادت کردن . . .

رفتن . . . آمدن . . .

اما چیزی که ساده نیست

باور این ساده بودن هاست ........

.

خیالت که می وزد

پنجره ، باران می شود

و بوسه ای تنها

راهی تـــو می شود در من

آنجا که نبودن ات

غمگین ترین جای باران ست

در پرسه های بی آغوش ...

این که نگات نمی کنم.یعنی گرفتار توامم

نگاهت شهری باشد جنگ زده..

نگاهت....

شهری باشد جنگ زده

که تنها یک‌نفر آبادش می‌‌کند

.... عشق

"نیکی فیروزکوهی"

عشق یعنی با خدا تنها شدن

کافی است کارد شوم..

کافی است کارد شوم

پنیر شوی

تا این آرامش بی معنی

به فاجعه ی عشق بدل شود..

"مهدیه لطیفی"

این روزها برای تنهاشدن کافیست..

این روزها

برای تنها شدن

کافیست

کمی صادق باشی .

.

.

به کسی عشق بورز

که لایق عشق تو باشد

نه تشنه عشق تو

"ویکتور هوگو"

من اگر روزی شود نقاش این دنیا شوم..

من اگر روزی شود نقاش این دنیا شوم

این جهان را عاری از هر غصه وغم میکشم

بهر دلها مهربانی بی قراری یک دلی

هر دلی را در کنار شاخه ای گل میکشم

اندر این دنیا کسی بر کس ندارد برتری

من غنی را با فقیر، یکجا یکسان میکشم

زشت وزیبا خالق وپروردگار ما یکیست

زشت وزیبا ، پیش هم ، اما انسان میکشم

عشق هایی که در آن بوی خیانت میدهند

تا ابد محکوم دل تنگی به زندان میکشم

هرکجا قلبی شکست ، مابی تفاوت بوده ایم

اری اری بهردلهای شکسته ، نیز درمان میکشم

من در این دنیا تمام مردمش را بی درنگ

با تنی سالم ، لب خندان ،خرامان میکشم

عاشق شدم و عشق مرا بدنام کرد

عاشق شدم و عشق مرا بد نام کرد

داروغه شنید و مرا زندان کرد

در خلوت زندان به خود نالیدم

عاشق شود آنکس که مرا عاشق کرد ...

هر دم به بهانه ای تو را یاد کنم

افسرده دلم به یاد تو شاد کنم

بی تو دل من چو کلبه ای خاموش است

با یاد تو این خرابه آباد کنم ...

کاش میشد در نمازم عشق را دعوت کنم..

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﻡ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﻢ ...

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯﺁﻥ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ ....

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺍﺯ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﻋﻤﺮﻡ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ

ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻭ ﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺧﻠﻮﺕ ﮐﻨﻢ ....

ﮐﻮ ﻣﺮﺍﺩﯼ، ﻣﺮﺷﺪﯼ ﯾﺎ ﺧﻀﺮِ ﺩﺍﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ

ﻫﻤﭽﻮ ﻣﻮﺳﯽ ﻣﺪﺗﯽ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮﺵ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻢ ...

ﺗﺸﻨﻪ ﺍﻡ ﻣﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﺁﺑﯽ ﮐﻪ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻧﺨﻮﺭﺩ

ﻣﯽ ﺭﺳﻢ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﺖ ﮐﻨﻢ ...

ﺗﺮﺳﻢ ﺁﺧﺮ ﻣﺜﻞ ﺩﻝ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ

ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﻨﻢ