در خیابان های شهر

در خیابان های شب

دیگر جایی برای قدم هایم نمانده است

زیرا که چشمانت

گستره ی شب را ربوده است.

نزار_قبانی

این عطر که به خود می زنی

این عطر که به خود می زنی

موسیقی سیالی ست

و امضای شخصی ات

که تقلیدش نمی توان

« شاعر : نزار قبانی »

از رفتن بمان

از رفتن بمان

دستت را به من بده

که در امتداد دستانت

بندری ست برای آرامش

« شاعر : نزار قبانی »

آه ای کاش..

آه ! ای کاش ،

روزی از خوی خرگوشی رها شوی و بدانی

که من صیاد تو نیستم،

عاشق توام.

 نزار قبانی

کمی با من بنشین

بنشین تا ببینم

تا کجا مرز چشمان توست

تا کجا مرز غم های من است

آبهای ساحلی تو کجا آغاز می شود

خون من کجا پایان می گیرد

بنشین تا به تفاهم برسیم

که بر کدام پاره از اجزای پیکر من

فتوحات تو خاتمه خواهد گرفت

و در کدام ساعت از ساعات شب

شبیخونهای تو آغاز خواهد شد

کمی با من بنشین

تا بر سر شیوه ای از عشق به توافق برسیم

نزار قبانی

می ترسم،آن را که دوست دارم بگویم

می ترسم، آن را که دوست می‌دارم بگویم:

"دوستت دارم"

چرا که شراب چون از ساغر

ریخته شود

اندکی از آن کاسته می شود.


نزار قبانی

شکارچیت نیستم،عاشق توام..

آه اگر یک روز از غریزه‌ی خرگوشیت بیدار شوی
و بفهمی
شکارچیت نیستم
عاشق توام !

"نزارقبانی"

از تو نمی گذرم..

از تو نمی گذرم
زیرا گذر از تولد ممکن نیست
من از تو زاده شدم
نام مرا انتخاب کن ..


" نزار قبانی "

با عشق توست گه می پیوندم..

با عشق توست که می پیوندم

به خدا، زمین، تاریخ، زمان،

آب، برگ، به کودکان آن گاه که می خندند،

به نان، دریا، صدف، کشتی

به ستاره ی شب آن گاه که دستبندش را به من می دهد،

به شعر که در آن خانه دارم و به زخم که در من لانه کرده.

تو سرزمین منی، تو به من هویت می دهی

آن که تو را دوست ندارد، بی وطن است.

 

"نزار قبانی"