یادش بخیر

در خم کوچه ای از فصل قدیم..

درخم کوچه ای از فصل قدیم

خانه ایست کاهگلی

همه ی خانه پراز خاطره و

به دل گنجه ی آن

اثری هست زعشق

اثر از حس بلور

حس جاری شدن از بال نسیم

قاب عکسی زبهار

شیر مردی زدلیران نبرد

مردی از ساحل عشق

کاش برای حرف زدن..

بچه که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم

اکنون که بزرگیم چه دلتنگیم

کاش دلهامون به بزرگی بچگی بود

کاش همان کودکی بودیم که حرفهایش

را از نگاهش می توان خواند

کاش برای حرف زدن

نیازی به صحبت کردن نداشتیم

ما آخرین نسلی بودیم که مداد رو...

ما آخرین نسلی بودیم که مداد رو تا آخر استفاده میکردیم

بعضی ها حتی اون پاک کن اضافی هم میجویدن که پول

باباشون هدر نشه !!!

حالا ولی روزهاست که کشتی هایم غرق شده

کوچک که بودم

کشتی هایم که غرق می شد

سریع برگی از دفتر مشقم می کندم

و دوباره یکی عین آن را می ساختم

حالا ولی، روزهاست که کشتی هایم غرق شده

و تنها، در حسرت آنم

که چرا دیگر دفتر مشقی ندارم؟!

چه لحظه باشکوهی بود اون لحظه

یاد کودکی های مان بخیر..

یاد کودکهایمان به خیر

همیشه در نقاشی هایمان خانه ای میکشیدیم

با درهای بسته

سالهاست که دنبال کلید آن خانه ساده ام

دلم برای همه ی دلخوشی های کودکانه تنگ شده

ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮕﻪ ...

ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺍﺳﻪ ﻧﯿﻮﻣﺪﻥ ﻣﻌﻠﻢ

ﺑﺮﺍﯼ ﻗﺮﺁﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﻭﻝ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺧﻮﻧﺪﻥ ﺳﺮﻭﺩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﻭﻝ ﻫﻔﺘﻪ

ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻂ ﮐﺸﯽ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺸﻖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ آبی ﻭ ﻗﺮﻣﺰ

ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﻌﻠﻢ

ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻤﻪ ﻱ ﺩﻟﺨﻮﺷﻴﻬﺎﻱ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺗﻨﮓﺷﺪﻩ

نوستالوژی

+دوست داشتیم 20بگیریم..معلم مهر برامون بزنه...

وای چقدر خوب بود..