این زمان یا رب مه محمل نشین من کجاست؟

این زمان یارب مه محمل نشین من کجاست ؟

آرزو بخش دل اندوهگین من کجاست ؟

جانم از غم بر لب آمد آه ازین غم ، چون کنم ؟

باعث خوشحالی جان غمین من کجاست ؟

ای صبا یاری نما اشک نیاز من ببین

رنجه شو بنگر که یار نازنین من کجاست ؟

دور از آن آشوب جان و دل ، دگر صبرم نماند

آفت صبر و دل و آشوب دین من کجاست ؟

محنت و اندوه هجران کشت چون وحشی مرا

مایه ی عیش دل اندوهگین من کجاست ؟

" وحشی بافقی "

بس که دادم همه جا شرح دا آرایی او//

بس که دادم همه جا شرح دل آرایی او

شهر پرگشت ز غوغای تماشایی او


وحشی بافقی

در ره پرخطر عشق بتان بیم سر است

در ره پر خطر عشق بتان بیم

سر است

بر حذر باش در این راه که سر

در خطر است

پیش از آنروز که میرم جگرم

را بشکاف

تا ببینی که چه خونها ز توام

در جگر است

چه کنم با دل خودکام بلا

دوست که او

میرود بیشتر آنجا که بلا

بی‌سپر است

وحشی بافقی

تا مقصد عشاق رهی دور و دراز است

تا مقصد عشاق رهی دور و دراز است

یک منزل از آن بادیه‌ی عشق مجاز است

در عشق اگر بادیه‌ای چند کنی طی

بینی که در این ره چه نشیب و چه فراز است...

وحشی بافقی

لطف پنهانی او در حق من بسیار است

لطف پنهانی او در حق من بسیار است
گر به ظاهر سخنش نیست، سخن بسیار است
فرصت دیدن گل آه که بسیار کمست
و آرزوی دل مرغان چمن بسیار است
دل من در هوس سرو و سمن رخساریست
ورنه برطرف چمن سرو و سمن بسیار است
یار ساقی شد و صد توبه به یک حیله شکست
حیله انگیزی آن عهد شکن بسیار است
وحشی از من مطلب صبر بسی در غم دوست
اندکی گر بودم صبر ز من بسیار است ..


" وحشی بافقی "

خستم از دام،به دام آر گرفتار دگر

جستم از دام ، به دام آر گرفتار دگر
من نه آنم که فریب تو خورم بار دگر

شد طبیب من بیمار مسیحا نفسی
تو برو بهر علاج دل بیمار دگر

گو مکن غمزه او سعی به دلداری ما
زانکه دادیم دل خویش به دلدار دگر

بسکه آزرده مرا خوشترم از راحت اوست
گر سد آزار ببینم ز دل آزار دگر

وحشی از دست جفا رست دلت واقف باش
که نیفتد سرو کارت به جفا کار دگر  ..

" وحشی بافقی"

می توانم بود بی تو..

می توانم بود بی تو ، تاب تنهاییم هست
امتحان صبر خود کردم ، شکیباییم هست

سوی تو گویم نخواهم آمد اما ، می شنو
ایستاده بر در دل ، صد تقاضاییم هست ..


" وحشی بافقی "