به بودنی مبتلایم..

به بودنی مبتلایم

که در جنگی نا برابر

مرا به اسارت می برد در تنگ ترین

سلول....

بی کسی شکنجه

می دهند به جرمی

ناکرده حق حیات عشق

را از دل می گیرند واژه هایی

که سروده می شوند

و مجالی

برای مهر پاشی نمیدهند

بیچاره دستی که

به عشق می نویسد

وبه نیم نگاهی خوانده نمی شود

به تقدیری فراموش می شود

و در گذری رها می شود!!!!!!!