تو رفته ای که نیایی..

عجب سکوت بلندی ، عجب تب سردی

عجب حدیث غریبی ، حکایت مردی

تو رفته ای که نیایی و حسرتم این است

نه می شود که بمیرم ، نه اینکه برگردی


((نیلوفر جهانگیر))