من تاوان اشتباه خود را پس میدهم

عشق تو

شوخی زیبایی بود که خداوند با قلب من کرد !

زیبا بود

اما

... شوخی بود !

... ... حالا . . .

تو بی تقصیری !

خدای تو هم بی تقصیر است !

من تاوان اشتباه خود را پس میدهم . . . !

تمام این تنهایی

تاوان « جدّی گرفتن آن شوخی » است