دلت که گرفت

دلت که گرفت؛

حرفت را که نفهمیدن

دنیایت که سرد شد

احساس مردگی افکار که کردی..

آرام شدنت را از کسی

"جـز خـودت" تمنا نکن...

تو را کم دارم و این را

تو را "کم" دارم و این را تمام شهر می دانند

از این رو اغلب مردم مرا "دیوانه" می خوانند

چنان تنها شدم در شهر "بی احساس" و بی منطق

که گهگاهی مرا از جمع خود با "طعنه" می رانند

ایام فاطمیه

ندار عشقم و با دل سرقمارم نیست

ندار عشقم و با دل سر قمارم نیست

که تاب و طاقت آن مستی و خمارم نیست

دگر قمار محبت نمی برد دل من

که دست بردی از این بخت بدبیارم نیست

من اختیار نکردم پس از تو یار دگر

به غیر گریه که آن هم به اختیارم نیست


شهریار

اگر چه بهار از نگاهت پره

اگرچه بهار از نگاهت پُره

جهان با تو زیباتره عشقِ من

به فکرِ شبایِ پُر از برف باش

زمستونُ یادت نره عشقِ من


((علیرضا آذر))

شکرت خدا

گل یاس

گل یاس

عشق در جان هوا ریخته بود.

من به دیدار سحر می‌رفتم

نفسم با نفس یاس در آمیخته بود.


فریدون مشیری

تقوای عاشاقانه غم عشق خوردن است

تقوای عاشقانه غم عشق خوردن است

برآستان حضرت دل سر سپردن است

از قید خود رهیدن وبا تارزلف دوست

دائم گلوی عقل پریشان فشردن است....

و خدا خواست که

هرچه آیینه به توصیف تو جان کند نشد

هرچه آیینه به توصیف تو جان کند نشد

آه، تصویر تو هرگز به تو مانند نشد

گفتم از قصه عشقت گرهى باز کنم

به پریشانى گیسوى تو سوگند نشد

خاطرات تو و دنیای مرا سوزاندند

تا فراموش شود یاد تو هرچند نشد

من دهان باز نکردم که نرنجی از من

مثل زخمى که لبش باز به لبخند نشد

دوستان عاقبت از چاه نجاتم دادند

بلکه چون برده مرا هم بفروشند نشد

فاضل نظری