عاقبت خود ماندم و تنهایی خود

روزگاری جاده ای بودم غرق تردد

جاده ای که از رفت و آمد لحظه ای خالی نمی شد

من که بسیار غریبان را به آبادی رساندم


عاقبت خود ماندم و تنهایی خود.....

در این مدت که ما را وقت خوش بود

دراین مدت که ما را وقت خوش بود

ز هجرت ششصد و پنجاه و سه بود

مراد ما نصیحت بود وگفتیم

حوالت با خدا کردیم و رفتیم (:

" سعدی "

می پوشانم دلتنگی ام را..

می پوشانم

دلتنگی ام را

با بستری از خاطرات

اما باز کسی در دلم ،

" تـــــــــــــو "

را فریاد می زند....

غم یار...غم یار

ماییم و شبِ تار و غم یار و دگرهیچ

صبرِ کم و بیتابیِ بسیار و دگر هیچ

در حَشر چو پرسند که سرمایه چه داری؟

گویم که غم یار و غم یار و دگر هیچ ...

عرفی شیرازی

عشق هنر دل های آسمانیست..

عشق هنر دلهای آسمانیست...

زمینی ها عشق خیز نیستند...

عشق زوری به خوردشان ندهید...

رودل میکنند...

تمام عاشقانه هایتان را پس میزنند...

برو سفر به سلامت

برو سفر به سلامت

نگران تو نیستم

که می روی

نگران آنی ام

که از تو

در من باقی می ماند ...

دیوانه ام یا شاید هم عاشق

دیوانه ام

یا شاید هم عاشق

که از فاصله ها

رنج می برم

زخم می خورم

اما باز هم

در انتظار تو

نشسته ام

تو در تشویش انتظارهای من

چقدر زیبا شده ای

جاذبه زمین یا دافعه آسمان

جاذبه زمین نگه مان داشته است

یا دافعه آسمان؟

چه فرقی می کند

وقتی هنوز

بالی برای پرواز هست ... ////

سیدحسین متولیان

روزی نسیم می گذرد

روزی نسیم می گذرد

روزی با نسیم...

راه درازی نیست

از سنگ بودن

تا خاک شدن

"هاجرفرهادی"

جهان بی تو روستای کوچکیست..

جهان ، روستای من هم نیست بی تو و قطار رویاها

حتی اتوبوسی نمی تواند باشد

که روزهای آخر هفته برای بردنم به شهر بی تابی می کرد ....

جهان بی تو روستای کوچکیست ...