گرمرا ترک کنی من زغمت می سوزم..

گر مرا ترک کنی من زغمت می سوزم

آسمان را به زمین جان خودت می دوزم

گرمراترک کنی ترک نفس خواهم کرد

بی وجود تو بدان خانه قفس خواهم کرد

بی تو یک لحظه رمق دردل ودرجانم نیست

بیقرارم نکنی طاقت هجرانم نیست

بی تو با قافله ی غصه و غمها چه کنم

تار و پودم تو بگو با دل تنها چه کنم

شده ام مرثیه خوان دل سودا زده ام

از بد حادثه دلبسته و شیدا شده ام

این دل پر ز ترک اینهمه غم لایق نیست

دل چون سنگ تو را جز دل من عاشق نیست... 

استاد شهریار

رشته مهر

مهتاب و سرشکی به هم آمیخته بودیم

خوش رویهم آن شب من و مه ریخته بودیم

دور از لب شیرین تو چون شمع سیه روز

خوش آتش و آبی به هم آمیخته بودیم

با گریه خونین من و خنده مهتاب

آب رخی از شبنم و گل ریخته بودیم

از چشم تو سرمست و به بالای توهمدست

صد فتنه ز هر گوشه برانگیخته بودیم

زان پیش که در زلف تو بندیم دل خویش

ما رشته مهر از همه بگسیخته بودیم

"شهریار"

در وصل هم زعشق تو..

در وصل هم زعشق تو

ای گل در آتشم

عاشق نمی شوی که

ببینی چه می کشم..

"شهریار"

خداحافظ خداحافظ بخواب اصغر

گشودی چشم در چشم من و رفتی به خواب اصغر

خداحافظ خداحافظ بخواب اصغر بخواب اصغر

به دست خود به قاتل دادمت هستم خجل اما

ز تاب تشنگی آسودی و از التهاب اصغر

به شب تا مادرت گیرد به بر قنداقه خالیت

بگریند اختران شب به لالای رباب اصغر

تو با رنگ پریده غرق خون دنیا به من تاریک

کجا دیدی شب آمیزد شفق با ماهتاب اصغر

برو سیراب شو از جام جدت ساقی کوثر

که دنیا و سر آبش ندیدی جز سراب اصغر ....

"شهریار"

در عشق نمی گنجد این حسن تماشایی

راهی به خدا دارد خلوتـگه تنـهایی
آنجا که روی از خود آنجا که به خود آیی
هر جا که سری بردم در پــرده تو را دیدم
تو پرده نشینی و من هـرزه ی هر جایی
بیدار تو تا بـــــودم رویای تو می دیدم
بیدار کن از خوابم ای شاهد رویایی
از چشم تو می خیزد هنگامه ی سر مستی
وز زلف تو می زایـد انگیزه ی شیدایی
هر نقش نگارینــت چــون منظره ی خورشید
مجموعه ی لطف است و منظومه ی زیبایی
چشمی که تماشاگر در حسن تو باشد نیست
در عشق نمی گنجد این حسن تماشـایی
** شهریار**

صدقصه ی عشق بودی ..

صد قصه ی عشق بودی و می خواندمت مدام
رفتی و ماند ، قصه صد عشق ، ناتمام
روزی اگر به چشم تو بینند ، این جهان
دیگر به سینه ای نشود ، کینه ای نهان .

" شهریار

از یاد تو برنداشتم دست هنوز

از یــاد تــو بر نداشتم دست هنوز
دل هست به یاد نرگست مست هنوز

گــر حال مرا حبیب پــرسد گویید :
بیمـار غمت را نفسی هست هنوز



" استاد  شهریار "