خداوندا،مگذار..

حرف هایی هست برای نگفتن..

حرف‌هایی هست برای نگفتن !

و ارزش عمیق هر کسی ،

به اندازه‌ی حرف‌هایی‌ست که برای نگفتن دارد !

و کتاب‌هایی نیز هست برای ننوشتن !

و من اکنون رسیده‌ام به آغاز چنین کتابی ،

که باید قلم را بِکَنم و دفتر را پاره کنم

و جلدش را به صاحبش پس دهم

و خود به کلبه‌ی بی در و پنجره‌ای بخزم

و کتابی را آغاز کنم که نباید نوشت ... !

دکتر شریعتی

عشق زاییده تنهایی است..

عشق زاییده تنهایی است ....

و تنهایی نیز زاییده عشق است ...

تنهایی بدین معنا نیست که یک فرد بیکس باشد ....

کسی در پیرامونش نباشد !

اگر کسی پیوندی ، کششی ، انتظاری و نیاز پیوستگی و اتصالی در درونش نداشته باشد تنها نیست !

برعکس کسی که چنین چنین اتصالی را در درونش احساس میکند ...

و بعد احساس میکند که از او جدا افتاده ، بریده شده و تنها مانده است ؛

در انبوه جمعیت نیز تنهاست ......
                                                                                               
"دکتر علی شریعتی"

خدای من،چگونه ناامید باشم..

خدای من . . . چگونه ناامید باشم،

در حالی که تو امید منی . . .

چگونه سستی بگیرم، چگونه خواری پذیرم که تو تکیه‌گاه منی . . .

ای آنکه با کمال زیبایی و نورانیت خویش،

آنچنان تجلی کرده‌ای که عظمتت بر تمامی ما سایه افکنده

. . . یا رب! یا رب! یا رب!

فرازی از دعای عرفه با ترجمه دکتر شریعتی

من مدت هاست در تاریخ می گردم..

من مدت‌هاست در تاریخ می‌گردم ...
تا انسان‌هایی را که خوب مُرده‌اند بیابم ...
و مُردن‌هایی سخت زیبا و پرشکوه یافته‌ام ...
بی‌شک آنهایی که می‌دانند چگونه باید مُرد ...
می‌دانسته‌اند که چگونه باید زیست ..!؟

"دکتر شریعتی"

چه شبی است..

چه شبی است !
چه لحظه‌های سبک و مهربان و لطیفی ،
گویی در زیر باران نرم فرشتگان نشسته‌ام .
می‌بارد و می‌بارد و هر لحظه بیش‌تر نیرو می‌گیرد .

هر قطره‌اش فرشته‌ای است که از آسمان بر سرم فرود می‌آید .
چه می‌دانم ؟
خداست که دارد یک ریز ، غزل می‌سراید ؛
غزل‌های عاشقانه‌ی مهربان و پر از نوازش .
هر قطره‌ی این باران ،
کلمه‌ای از آن سرودهاست .

"دکتر شریعتی"

آدم وقتی انسان میشود..

آدم وقتی انسان میشود که

از “من” به “ما” و از “ما” به “دیگران” برسد
(دکترشریعتی)

بگذار تا شیطنت عشق

بگذار تا شیطنت عشق ...
چشمان تو را به عریانی خویش بگشاید ...
هر چند ..!
معنایش جز رنج و پریشانی نباشد ...
اما کوری را هرگز به خاطر آرامش تحمل نکن ..!؟

"دکتر علی شریعتی"

اگر عشق نبود

اگر عشق نبود به کدامین بهانه ای می خندیدیم و می گریستیم؟

کدام لحظه های ناب را اندیشه می کردیم؟

چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟

آری...

بی گمان پیشتر از اینها مرده بودیم اگر عشق نبود !


« دکتر علی شریعتی ».