به دست آور دل من را

به دست آور دل من را ...

چه کارت با دل مردم؟!

تو واجب را بجا آور

رها کن مستحب ها را

نجمه زارع

نرویدآی! به چشمان شما محتاجم..

نروید آی ! به چشمان شما محتاجم

تک و تنها نگذارید مرا محتاجم

اگر از چشم شما دور شوم می‌میرم

مثل هر آدم خاکی، به هوا محتاجم

دل به دریا نزنید این همه، یادم بدهید

به فراگیری قانونِ شنا محتاجم

عابرانی که گذشتید ز غم! مرحمتی

به منِ عاجز مسکین که به پا محتاجم

دل حیران من... انبوه خدایان زمین

چند روزی است به یک قبله‌نما محتاجم

قصه‌ها یک‌سره تکراری و مانند هم‌اند

من به لالایی زیبایِ شما محتاجم

گفته بودید دعاتان کنم ای مردم شهر

آه! شرمنده که من ـخودـ به دعا محتاجم
•
باز هم آخر هفته است دلِ شاعر من

یک غزل گفت ولی من به سه تا محتاجم



مرحوم : نجمه زارع

تا می کشم خطوط تو را پاک می شوی..

تا می‌کشم خطوطِ تو را پاک می‌شوی

داری کمی فراتر از ادراک می‌شوی

هرلحظه از نگاهِ دلم می‌چکی ولی

با دستمالِ کاغذی‌ام پاک می‌شوی

این عابران که می‌گذرند از خیال من

مشکوک نیستند تو شکاک می‌شوی

تو زنده‌ای هنوز برایم گمان نکن

در گورِ خاطرات خوشم خاک می‌شوی

باید به شهرِ عشق تو با احتیاط رفت

وقتی که عاشقی چه خطرناک می‌شوی





نجمه زارع

عاشقت بودم و هرگز نشنیدی به درک

سعی کردم که بمانی و بریدی به درک

کارمان را به غـم و رنج کشیدی به درک

به جهنم که از این خانه فراری شده ای

عاشقت بودم و هرگــز نشنیدی به درک

میوه ی کال غـــــزل بودم و از بخت بدم

تومرا هرگز ازاین شاخه نچیدی به درک

فرق خرمهره و گوهر تو نفهمیدی چیست

جنس پاخورده ی بازار خریدی بـــــــه درک

دانه پاشیدم و هربار نشستم به کمین

سادگی کردی و از دام پریدی بــه درک

عاقبت سنگ بزرگی به سرت خواهد خورد

میکشی از تـــــه دل آه شدیدی بــــه درک

نوشدارو شدی اما بــه گمانم قدری

دیر بالای سرکشته رسیدی به درک...

زنده یاد نجمه زارع

به خیلی چیزها...

بی‌تو اندیشیده‌ام کمتر به خیلی چیزها

می‌شوم بـی‌اعتنا دیگر به خیلی چیزها

تا چـه پیش آید برای من! نمی‌دانم هنوز...

دوری از تو می‌شود منجر به خیلی چیزها

غیرمعمولی‌ست رفتار من و شک کرده است

ـ چند روزی می‌شود ـ مادر بــه خیلـی چیزها

نامـــه‌هایت، عکس‌هــایت، خاطرات کهنه‌ات

می‌زنند این‌جا به روحم ضربه، خیلی چیزها

هیچ حرفی نیست، دارم کم‌کم عادت می‌کنم

من بـــه این افکار زجرآور... بـــه خیلـی چیزها

می‌روم هرچند بعد از تو برایم هیچ‌چیز...

بعدِ من اما تـــو راحت‌ تر به خیلی چیزها

"نجمه زارع"

شکنجه بیشتر از این

شکنجه بیشتر از این

که پیش چشم خودت

کسی که سهم تو باشد

به دیگران برسد

"نجمه زارع"

وقتی تو دلخوشی،همه ی شهر دل خوشند..

خورشیدِ پشتِ پنجره‌ی پلک‌های من

من خسته‌ام! طلوع کن امشب برای من

می‌ریزم آن‌چه هست برایم به پای تو

حالا بریز هستی خود را به پای من

وقتی تو دل‌خوشی، همه‌ی شهر دل‌خوشند

خوش باش هم به جای خودت هم به جای من

تو انعکاسِ من شده‌ای... کوه‌ها هنوز

تکرار می‌کنند تو را در صدای من

آهسته‌تر! که عشق تو جُرم است، هیچ‌کس

در شهر نیست باخبر از ماجرای من

شاید که ای غریبه تو همزاد با منی

من... تو... چه‌قدر مثل تو هستم! خدای من!!

زنده یاد نجمه زارع

برای خویش دنیایی شبیه آرزو دارم..

شبیه قطره بارانی که آهن را نمی فهمد

دلم فرق رفیق و فرق دشمن را نمی فهمد

نگاهی شیشه ای دارم، به سنگ مردمک هایت

الفبای دلت معنای «نشکن»! را نمی فهمد

هزاران بار دیگر هم بگویی «دوستت دارم»

کسی معنای این حرف مبرهن را نمی فهمد

من ابراهیم عشقم، مردم اسماعیل دلهاشان

محبت مانده شمشیری که گردن را نمی فهمد

چراغ چشمهایت را برایم پست کن دیگر

نگاهم فرق شب با روز روشن را نمی فهمد

دلم خون است تا حدی که وقتی از تو می گویم

فقط یک روح سرشارم که این تن را نمی فهمد

برای خویش دنیایی شبیه آرزو دارم

کسی من را نمی فهمد، کسی من را نمی فهمد ..

" نجمه زارع "

من با زبان شاعری حرف می زنم..

ساعت دو شب است که با چشم بی‌رمق
چیزی نشسته‌ام بنویسم بر این ورق

چیزی که سال‌هاست تو آن را نگفته‌ای
جز با زبان شاخه گل و جلد زرورق

هر وقت حرف می‌زدی و سرخ می‌شدی
هر وقت می‌نشست به پیشانی‌ات عرق

من با زبان شاعری‌ام حرف می‌زنم
با این ردیف و قافیه‌های اجق وجق

این بار از زبان غزل کاش بشنوی
دیگر دلم به این همه غم نیست مستحق

من رفتنی شدم، تو زبان باز کرده‌ای!‌
آن هم فقط همین‌که: "برو، در پناه حق "

از : زنده یاد نجمه زارع

تا نیستی تمام غزل ها معلق اند..

وقتی دلم به سمت تو مایل نمیشود
باید بگویم اسم دلم ، دل نمیشود ..

دیوانه ام بخوان که به عقلم نیاورند
دیوانه ی تو است که عاقل نمیشود

تکلیف پای عابران چیست ؟ آیه ای
از آسمان ِ فاصله نازل نمیشود

خط میزنم غبار هوا را که بنگرم
آیا کسی ز پنجره داخل نمیشود ؟

میخواستم رها شوم از عاشقانه ها
دیدم که در نگاه تو حاصل نمیشود

تا نیستی تمام غزل ها معلق اند
این شعر مدتی است که کامل نمیشود ..


" نجمه زارع "