دل عاشق و عقل درمانده را

گیر از من این هردو فرمانده را

"دل عاشق" و "عقل درمانده" را

اگر عشق با ماست این عقل چیست

بکش ! هم پدر هم پدر خوانده را

تو کاری کن ای مرگ اکنون که خلق

نخواهند مهمان نا خوانده را

در آغوش خود "بار دیگر" بگیر

من ؛ این موج از هر طرف رانده را

شب عاشقی رفت و گم کرده ام

در شیشه ی عطر وامانده را

"فاضل نظری"