که این نیز بگذرد

آن ماه گر زکوچه ما نیز بگذرد

شاید که قرن سلطه ی پائیز بگذرد

صد مولوی هلاک شود در تب فراق

تا شمس ماه ز مشرق تبریز بگذرد

تا بوده عشق بوده و خوف رجای من

تا ا ز سر که این تب خون ریز بگذرد

چشم تو جام مملو از اکسیر زندگی است

کو آنکه ز این پیاله لبریز بگذرد

گفتم: هزار سال از این روز رفته است

با خنده عشق گفت «که این نیز بگذرد»