تو بر می گردی و زندگی را

تـــو

برمی گردی و زندگی را از جایی که پاره شده دوباره به هم می دوزیم ؛

در صندوقِ خاطره ها هنوز نخ برای بخیه زدن هستــــــــ ...

روز مادر مبارک

شب فرو می افتاد به درون آمدم و...

شب فرو می افتاد

به درون آمدم و پنجره ها رابستم

باد با شاخه در آویخته بود

من در این خانه تنها تنها

غم عالم به دلم ریخته بود

ناگهان حس کردم

که کسی

آنجا بیرون در باغ

در پس پنجره ام می گرید

صبحگاهان شبنم

می چکید از گل سیب

هوشنگ ابتهاج

قاضی الحاجات

ﺧـﺪﺍﻱ ﻣﻦ

ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ

ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺷﮑﺴﺖ، ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻳـﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ.

ﺣﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺷﮑﺴﺖ ﻧﺨﻮﺭﻡ.

ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ

ﻫﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ« ﻗﺎﺿﻲ ﺍﻟﺤﺎﺟﺎﺕ » ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﻢ.

خدای خوب من…!

ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻟﻢ ﺍَﻣـَـﻦ ﻳـﺠـﻴﺐ ﺑﺨﻮﺍﻥ

به او اعتماد کن..

باید که لجه کهنم را عوض کنم..

باید که لهجه کهنم را عوض کنم

این حرف مانده در دهنم را عوض کنم

یک صبح تازه را بس‍ُرایم از آفتاب

شمع قدیم سوختنم را عوض کنم

دارم میان مقبره‌ها راه می‌روم

شاید هوای زیستنم را عوض کنم

بردار زخمهای مرا مرهمی بیار

بگذار وصله‌های تنم را عوض کنم

بگذار شاعرانه بمیرم از این سرود

از من مخواه تا کفنم را عوض کنم

من که هنوز خسته باران دیشبم

فرصت بده که پیرهنم را عوض کنم

علی‌ داوودی

پیش خدا هم که باشی..وقتی مادرت بهت زنگ میزنه

پیش خدا هم که باشی

وقتی مادرت بهت زنگ میزنه

باس جوابشو بدی

"حشمت فردوس...ستایش 2

گیرم که همه عیب وهجایم گویند

گیرم که همه عیب و هجایـم گوینــد

از من چــه زدود

گـــیرم که همـــه راه ثنایــــم پوینـــد

بر من چــه فزود

آن شاخ شکوفه در چمن می خندد

بی منــت کــس

گلــــهای بهار از زمـــین می رویـــند

بی گفت و شنود

خلیل الله خلیلی

اثبات دوست داشتن

ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻓﻘﻂ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ

یک ﺩﻝ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﯾﮏ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ

ﻭﻗﺘﯽ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﻤﺮﺕ ﺭﺍ ﺧﺮﺝ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻬـﺮﺑﺎﻧـــﯽ ﮐــﺮﺩﯼ

ﺧﺮﺝ ﺧﻨﺪﺍﻧﺪﻥ ﻭ ﺷـﺎﺩ کـﺮﺩﻥ دﻟـﺶ

ﺁنـوقـت ﻋـﺎﺷﻘـﺎﻧـﻪ ﻣـــﯽ ﺷـﻮﺩ ﺷﺎﻧــﻪ ﻫـﺎﯾﺖ

ﻫﻤــــﺎﻥ ﺟﺎﯾــﯽ ﮐـــــﻪ ﺣـﺎﺿــﺮﺳﺖ ﺟـــــــــــﺎﻥ ﺩﻫـــد وقتـــی ﺳـﺮ ﺭﺍ ﺑـﺮ ﺁﻥ ﻣــــﯽ ﮔﺬﺍﺭد

بود عمری به دلم با تو که تنها بنشینم

بود عمری به دلم با تو که تنها بنشینم

کامم کنون که برآمد بنشین تا بنشینم

پاک و رسوا همه را عشق به یک شعله بسوزد

تو که پاکی بنشین تا منِ رسوا بنشینم

بی ادب نیستم اما پی یک عمر صبوری

با تو امشب نتوانم که شکیبا بنشینم

شمع را شاهد احوال من و خویش مگردان

خلوتی خواسته ام با تو که تنها بنشینم

من و دامان دگر از پی دامان تو؟ حاشا!

نه گیاهم که به هر دامن صحرا بنشینم

آن غبارم که گرَم از سر دامن نفشانی

برنخیزم همه ی عمر و همین جا بنشینم

ساغرم، دور زنان پیش لبت آمدم امشب

دستگیری کن و مگذار که از پا بنشینم

سیمین بهبهانی