هرچه به باد می اندیشم

هر چه به باد می اندیشیم

از رویاهایمان دور میشویم

حیاط خانه

ابستن حادثه است

جوانه ای رو به خورشید قد کشید

و برگی هم اغوش خاک شد.

وسوسه زیستن

و باریکه نوری / امیدی/

ولذت هم اغوشی

تلاش و کار

نان و زندگی

وتکرار پیاپی .....

سرنوشت

دوست دارم شکوفه بهانه ی تو باشد..

ﺑﻬﺎﺭ، ﺑﯽﺣﻀﻮﺭِ ﻗﺪﻡﻫﺎﺕ ﮐﺎﺑﻮﺱِ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﺏِ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﺳﺖ

ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺷﮑﻮﻓﻪ،

ﺑﻬﺎﻧﻪﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ

ﻭَ ﺗﻮ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦِ ﺗﻤﺎﻡِ ﻓﺼﻞﻫﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﻨﺪ .

"ﺳﯿﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺮﮐبیان