خوش است اندوه تنهایی کشیدن

خوش است اندوه تنهایی کشیدن

اگرباشد امید باز دیدن

چه باشد گر خودم صدسال تیمار

چوبینم دوست را یک روز دیدار...

ما می دویم و به جاده به جایی نمی رسد..

مـا مـی دویـم و جـاده بـه جـایـی نـمـی رسـد

قـولـی کـه عـشـق داده بـه جـایـی نـمـی رسـد

                         چـون کـوه روی حـرفِ خـودم ایـسـتـاده‌ام

                         کـوهـی کـه ایـسـتـاده بـه جـایـی نـمـی رسـد!

افکار عاشقانه ات که می وزد

افکار عاشقانه ات که می وزد

              دلم رو به رویت می نشیند

              آن سان که گل ها

              صورتشان را

              به ضربه های باران

              بالا می گیرند

بایاد تو دل عشق آرام می گیرد..

با یاد تو

دل عشق آرام می گیرد

پروانه ها سر راحت

بر بالین گل ها می گذارند

تا بیداری گنجشک ها

خواب تو را می بینند

و اینگونه دلتنگی ام برای تو

واژه می شود

واژه هایی

شبیه نامه ای به کودکی

که خواندن نمی تواند

من رویای عشقی را در سر دارم..

من رؤیای عشقی را در سر دارم

که در آن اشتیاقی دو جانبه برای رسیدن

به حقیقتی برتر میان دو تن به وجود آید ،

شاید نام واقعی این عشق ، دوستی باشد .

( افلاطون )..

کاش میشد یک صبح کسی..

کاش می شد

"یک صبح"

کسی زنگ خانه هامان را بزند بگوید :

با دست پر آمده ام

با لبخند

با قلب هایی آکنده از عشق های واقعی

از آن سوی دوست داشتن ها

آمده ام بمانم و هرگز نروم …

راه گریزی نبود..عشق آمد

راه گریزی نبود

عشق آمد و جانِ مرا

در خود گرفت و خلاص!

من در تو

همچون جزیره‌ای خواهم زیست.


شیرکو بی‌کس

خدا عشق را مجهول آفرید

خدا

عشق را

مجهول آفرید

تاهرکس آن را

با خودی خودش تفسیر کند....

سال هاست که آیینه به دست ایستاده ای

سال هاست،

که آیینه به دست ایستاده ای

تا چشم ها، پنجره شوند

دستها، درخت

پاها، جاده

و من سال هاست

که در پریشانی هزار گندم و گیسو

آمدنت را،

آه می کشم

ای کاش کسی باشد و کابوس که دیدی

ای کاش کسی باشد و کابوس که دیدی

در گوش تو آرام بگوید خبری نیست

یا کاش کسی باشد و آرام بگوید:

دستان من اینجاست،ببین دردسری نیست