در جستجوی عشق نباش خودت عشق باش

ما نه از جانان ،نه از دل،بر نمی داریم دل

ما نه از جانان، نه از دل، بــر نمــی داریم دل

زانکه بــــی جانان نباشد دلبــرو تنهاست دل

هر که را دیدی از این دل بر کند بــرآن رسد

یا دراو روحی نباشد یا که سنگ است جای دل

در طریق وصل جانان، یک جهان دل داده ایم

نی همان سیمرغ واهـــی باشد و بــی نام دل

گرمرا ترک کنی من زغمت می سوزم..

گر مرا ترک کنی من زغمت می سوزم

آسمان را به زمین جان خودت می دوزم

گرمراترک کنی ترک نفس خواهم کرد

بی وجود تو بدان خانه قفس خواهم کرد

بی تو یک لحظه رمق دردل ودرجانم نیست

بیقرارم نکنی طاقت هجرانم نیست

بی تو با قافله ی غصه و غمها چه کنم

تار و پودم تو بگو با دل تنها چه کنم

شده ام مرثیه خوان دل سودا زده ام

از بد حادثه دلبسته و شیدا شده ام

این دل پر ز ترک اینهمه غم لایق نیست

دل چون سنگ تو را جز دل من عاشق نیست... 

استاد شهریار

دل مست و دیده مست و تن بی قرار مست

دل مست و دیده مست و تن بی‌قرار مست

جانی زبون چه چاره کند با سه چار مست؟

تلخست کام ما ز ستیز تو، ای فلک

ما را شبی بر آن لب شیرین گمار، مست

یک شب صبح کرده بنالم بر آسمان

با سوز دل ز دست تو، ای روزگار، مست

ای باد صبح، راز دل لاله عرضه دار

روزی که باشد آن بت سوسن عذار مست

از درد هجر و رنج خمارش خبر دهم

گر در شوم شبی به شبستان یار مست

سر در سرش کنم به وفا، گر به خلوتی

در چنگم اوفتد سر زلف نگار، مست

لب برنگیرم از لب یار کناره گیر

گر گیرمش به کام دل اندر کنار، مست

یکسو نهم رعونت و در پایش اوفتم

روزی اگر ببینمش اندر کنار، مست

می‌خانه هست، از آن چه تفاوت که زاهدان

ما را به خانقاه ندادند بار مست؟

ما را تو پنج بار به مسجد کجا بری؟

اکنون که می‌شویم به روزی سه بار مست

از ما مدار چشم سلامت، که در جهان

جز بهر کار عشق نیاید به کار مست

ای اوحدی، گرت هوس جنگ و فتنه نیست

ما رای به کوی لاله‌رخان در می‌آرمست

اوحدی مراغه ای

عشق زندگی است

عشق زندگی است

عشق هرگز خطا نمی کند

و زندگی تا زمانی که عشق هست به خطا نمی رود

در بنیان تمامی مخلوقات عشق همچون

عطیه برتر حاضر است

زیرا هنگامی که هر چیزی دیگری به پایان می رسد عشق می ماند ...////

پائولو کوئیلو

ارث پدر

گفت :

از من چه می خواهی

گفتم :

ارث پدر

آخر پدرم

همیشه

عاشق بود...

هرکسی توان تجربه کردن عشق را دارد..

هر کسی توان تجربه کردن عشق را دارد ،

اما تنها کسی قادر است

عشقش را تازه نگاه دارد

که آن را مانند گلی

در گلدان آبیاری کند …

وادی عشق بسی دور ودراز است ولی

وادی عشق

بسی دور و دراز است

ولی

طی شود

جاده صد ساله

به آهی گاهی

اقبال لاهوری

من تاوان اشتباه خود را پس میدهم

عشق تو

شوخی زیبایی بود که خداوند با قلب من کرد !

زیبا بود

اما

... شوخی بود !

... ... حالا . . .

تو بی تقصیری !

خدای تو هم بی تقصیر است !

من تاوان اشتباه خود را پس میدهم . . . !

تمام این تنهایی

تاوان « جدّی گرفتن آن شوخی » است

سنی ندارد عاشقی کردن

سنی ندارد عاشقـی کردن ●

فرقی ندارد کودکی، پیـــری ●

هروقـت زانـو را بغـل کــردی ●

یعنی توام با عشق درگیری ●

♥♥♥ علیرضا آذر♥♥♥