می دانمت،می دانمت

عمری ست تا از جان و دل ، ای جان و دل می خوانمت
تو نیز خواهان منی ، می دانمت ، می دانمت

گفتی اگر دانی مرا آیی و بستانی مرا
ای هیچگاه ناکجا ! گو ؛ کی ، کجا بستانمت؟

"هوشنگ ابتهاج"

اما دلم به غارت رفته است.

بی مرغ آشیانه چه خالیست
خالی‌تر آشیانه مرغی
کز جفت خود جداست
آه … ای کبوتران سپید شکسته بال
اینک به آشیانه دیرین خوش آمدید
اما دلم به غارت رفته‌ست
با آن کبوتران که پریدند
با آن کبوتران که دریغا
هرگز به خانه بازنگشتند …
"هوشنگ ابتهاج "