خانه دلتنگی غروبی خفه بود

خانه دلتنگِ غروبی خفه بود
مثلِ امروز که تنگ است دلم
پدرم گفت چراغ
و شب از شب پُر شد
من به خود گفتم یک روز گذشت
مادرم آه کشید؛
«زود بر خواهد گشت.»

من نمی دانستم
معنیِ «هرگز» را
تو چرا بازنگشتی دیگر؟

هوشنگ_ابتهاج

بزرگترین ضربه ها را ..

وقتی چشمت را باز میکنی میبینی بزرگترین ضربه ها

را همان هایی زده اند که زمانی با چشم بسته و از ته دل

دوستشان داشتی...!!!


هوشنگ_ابتهاج

برخیز دلا که دل به دلدار دهیم

برخیز دلا که دل به دلدار دهیـــم

جان را به جمال آن خریدار دهیم

این جان‌و‌دل‌ودیده‌پی‌دیدن‌اوست

جان‌ودل‌و دیده را به دیدار دهیم

هوشنگ_ابتهاج

دیری ست که از روی دل آرای تو دوریم..

دیری ست

که از روی دل آرای تو دوریم

محتاج بیان نیست

که مشتاق حضوریم...!

"هوشنگ ابتهاج"

زمانه بی کرانه را

زمان بی کرانه را

تو با شمار عمر ما مسنج

به پای او دمی ست این درنگ درد و رنج

به سان رود

که در نشیب دره سر به سنگ می زند رونده باش

امید هیچ معجزی ز مرده نیست

زنده باش

هوشنگ ابتهاج

چه غریب ماندی ای دل

"چه غریب ماندی ای دل،

نه غمی، نه غمگساری

نه به انتظار یاری، نه ز یار انتظاری ..."

هوشنگ ابتهاج

شب فرو می افتاد به درون آمدم و...

شب فرو می افتاد

به درون آمدم و پنجره ها رابستم

باد با شاخه در آویخته بود

من در این خانه تنها تنها

غم عالم به دلم ریخته بود

ناگهان حس کردم

که کسی

آنجا بیرون در باغ

در پس پنجره ام می گرید

صبحگاهان شبنم

می چکید از گل سیب

هوشنگ ابتهاج

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید

حالیا چشم جهان نگران من وتوست..

"هوشنگ ابتهاج"

چشم گریان تو نازم،حال دیگرگون ببین

چشم گریان تو نازم ، حال دیگرگون ببین

گریه ی لیلی کنار بستر مجنون ببین

بر نتابید این دل نازک غم هجران دوست

یارب این صبر کم و آن محنت افزون ببین

مانده ام با آب چشم و آتش دل ، ساقیا

چاره ی کار مرا در آب آتشگون ببین

رشکت آمد ناز و نوش گل در آغوش بهار

ای گشوده دست یغمای خزان ، کنون ببین

سایه ! دیگر کار چشم و دل گذشت از اشک و آه

تیغ هجران است اینجا ، موج موج خون ببین

"هوشنگ ابتهاج"

واینک انبوه درختانی تنهایی..

جنگلی بودیم

شاخه در شاخه همه آغوش

ریشه در ریشه همه پیوند

واینک انبوه درختانی تنهاییم

"هوشنگ ابتهاج"