اما تو با چراغ بیا ببینی ام

گاهی چنان بدم که مبادا ببینی‌ام
حتی اگر به دیده رویا ببینی‌ام

من صورتم که به صورت شعرم شبیه نیست
بر این گمان مباش که زیبا ببینی‌ام

شاعر شنیدنی‌ست ولی میل، میل توست
آماده‌ای که بشنوی‌ام یا ببینی‌ام ؟

این واژه‌ها صراحت تنهایی من‌اند
با این‌همه مخواه که تنها ببینی‌ام

مبهوت می‌شوی اگر از روزن‌ات شبی
بی‌خویش در سماع غزل‌ها ببینی‌ام

یک قطره‌ام و گاه چنان موج می‌زنم
در خود که ناگزیری دریا ببینی‌ام

شب‌های شعرخوانی من بی‌فروغ نیست
اما تو با چراغ بیا تا ببینی‌ام

"محمدعلی بهمنی"