قدم هایت را یواش تر بردار

قدمهایت را یواش تر بردار!

بگذار به پایان نرسد این خیابان.

نمی دانم کی دوباره همقدمی با پاهایت نصیب پاهایم خواهد شد؟

بمان تا تمامی لحظاتم را به نامت کنم

هوا آرام،شب خاموش

هوا آرام

شب خاموش

راه آسمان ها باز

خیالم

چون کبوترهای وحشی می کند پرواز

رود آنجا

که می بافند کولی های جادو، گیسوی شب را


فریدون مشیری

دوست تر دارم

دوست ترت دارم،

از هر چه دوست!

ای تو به من، از خود من، خویش تر

دوست تر از آنکه بگویم چقدر

بیشتر از، بیشتر از، بیشتر

#قیصر_امین_پور

رفتگر گفت خزان دردسر است..

رفتگر گفت، خزان دردسر است
دل من گفت، نگو تاج سر است
پیچک از صحبت ما شد بیدار
گفت آرام، که حق با پسر است

 

 

احسان حق شناس

گرچه با یادش

گر چه با یادش ،

همه شب ، تا سحر گاهان نیلی فام بیدارم

گاهگاهی نیز وقتی چشم بر هم می گذارم

خواب های روشنی دارم عین هشیاری

آنچنان روشن که من در خواب

دم به دم با خویش می گویم که :

بیداری ست ، بیداری ست ، بیداری ...

"فریدون مشیری"

در آستان غروب

در آستان غروب

بر آبگون به خاکستری گراینده

هزار زورق سیر و سیاه می گذرد

نه آفتاب ، نه ماه بر آبدان سپید

هزار زورق آواز خوان سیر و سیاه

یکی ببین که چه سان رنگها بدل کردند

سپهر تیره ضمیر و ستاره ی روشن

جزیره های بلورین به قیر گون دریا

به یک نظاره شدند ...

در آن زمان که به روز

گذشته نام گذاریم ، و بر شب آینده

در آن زمان که نه مهر است بر سپهر ، نه ماه

در آن زمان ،‌دیدم

بر آسمان سپید ، ستارگان سیاه

ستارگان سیاه ، پرنده و پر گوی

در آسمان سپید تپنده و کوتاه

"مهدی اخوان ثالث"

خودم بال دارم اما

خودم بال دارم اما

گاهی دلم میخواهد

بالهایم را ببندم

دست دور گردنت بیاویزم

و این تو باشی که مرا

به اوج میبری ...

دوباره پرشده از عطر گیسوانت شبستانم

دوباره پرشده از عطر گیسویت شبستانم

دوباره عطر گیسویت،چقدر امشب پریشانم

کنارت چای می نوشم به قدر یک غزل خواندن

به قدری که نفس تازه کنم خیلی نمی مانم

کتاب کهنه ای هستم پر از اندوه یا شاید

درختی خسته در اعماق جنگل های گیلانم

رها بی شیله پیله روستایی سادهءساده

دوبیتی های "باباطاهرم" عریان عریانم

شبی می خواستم شعری بگویم ناگهان در باد

صدای حملهء چنگیز خان آمد... نمی دانم

چه شد اما زمین خوردم میان خاک و خون دیدم

درآتش خانه ام می سوخت گفتم آه ... دیوانم ...

غلامرضا طریقی

چیزی نگو..

چیزی نگو، دزدانه و شیرین تماشا کن

بنشین و مثل دختری سنگین تماشا کن

یک کاروان خیس ابریشم همین حالا

از زیر چشم ام رفت سمت چین، تماشا کن!

بر شانه ات نگذاشتم سر، با خودم گفتم:

آن قله ها را از همین پایین تماشا کن

آن آبشاری را که از قوس کمرگاهش

جاری ست نافرمان و بی تمکین تماشا کن

مرد خدا را هر اذان صبح در کافه

ای چشم های کافرِ بی دین! تماشا کن

«من مانده ام مهجور از او، بیچاره و رنجور...»

من قرن ها رنج ام در این تضمین تماشا کن

چون بشکنم عکس تو در هر تکه ام پیداست

باور نداری بشکن و بنشین تماشا کن!

"lمهدی فرجی"

آیینه چون شکست

آیینه چون شکست

قابی سیاه و خالی

از او به جای ماند

با یاد دل که آینه ای بود

در خود گریستم

بی آینه چگونه درین قاب زیستم

فریدون مشیری