تمام چیزهایی را که ندارم

می بوسم و می گذارم کنار

تمام چیزهایی که ندارم را ؛

دستهات را ،

عاشقی ات را ،

همه را .

عادت احمقانه ای ست

چسبیدن به چیزهایی که ندارمشان .

(مهدیه لطیفی)

سرکوه بلند آمد سحرباد

سر کوه بلند آمد سحر باد

ز توفانی که می‌آمد خبر داد

درخت سبزه لرزیدند و لاله

به خاک افتاد و مرغ از چهچهه افتاد

سر کوه بلند ابر است و باران

زمین غرق گل و سبزهٔ بهاران

گل و سبزهٔ بهاران خاک و خشت است

برای آن که دور افتد ز یاران

کجاست همنفسی

آدمها از یه جایی به بعد

همین که قرص ها خوبند

همین که قرصها خوبند ،

یعنی دلم قرص نیست .

همین که نمک ندارد این روزها ،

یعنی نمکدان را شکسته ای

که حالا نمکدان به دست گرفته اند

و بر خستگی ام نمک می پاشند ،

تمام روزهایی که دلم گرم نیست

و سرت گرم است !...

(مهدیه لطیفی)

کجارواست که از دست دوست هم بکشد

کجا رواست که از دستِ دوست هم بِکشد

دلی که این همه از دستِ روزگار کشید

شهریار

برون نمی رود از خاطرم

برون نمی رود

از خاطرم خیال وصالت

اگرچه نیست وصالی

ولی خوشـم به خیالت...


#رهی_معیری

به تنهایی ام..

ایستادگی کن

ایستادگی کن، ایستادگی کن، ایستادگی کن

و به یاد داشته باش که لشکری از کلاغ ها

جرأت نزدیک شدن به مترسکی که ایستادگی را

فقط به نمایش میگذارد، ندارد.

با جمله ی رندان جهان

ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪ ی ﺭِﻧﺪﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﻢ ﻛﻴﺸﻢ...

ﺧﻴﺎﻡِ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﭘﺮ ﺗﺸﻮﻳﺸﻢ...

ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺷﺮﺍﺏ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﻲ ﺑﺎﺭﺩ...

ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺍﻧﺪﻳﺸﻢ...


_ایرج زبردست