سیاه سیاهم

سیاه سیاهم

با زرد هماهنگم کن استاد

گاه حجم یک کلاغ

کنتراست یک تابلو را حفظ می کند

حسین_پناهی

به من بگویید

به من بگویید

فرزانه گانِ رنگ بوم و قلم

چگونه

خورشیدی را تصویر می کنید

که ترسیمش

سراسر خاک را خاکستر نمی کند ؟

حسین پناهی

حراج کرده ام همه رازهایم را

حراج کردم همه رازهایم را یک جا

دلقک شدم با دماغ پینوکیو

و بوته گونی به جای موهایم

آری گلم

دلم

حرمت نگه دار

که این اشکها خون بهای عمر رفته من است

سرگذشت کسی که هیچ کس نبود ..

و همیشه گریه می کرد

بی مجال اندیشه به بغض های خود

تا کی مرا گریه کند ؟ و تا کی ؟!

و به کدام مرام بمیرد

آری گلم

دلم

ورق بزن مرا

و به آفتاب فردا بیندیش که برای تو طلوع میکند ..



{ حسین پناهی }

به شبنمی می ماند آدمی

به شبنمی‌ می‌ماند آدمی

و عمر چهل روایتش،

به لحظه رویت نور

بر سطح سبز برگی

می‌لغزد و بر زمین می‌چکد....

تا باری دیگر

کی و چگونه؟ و کجا؟

حسین پناهی

به آتش نگاهش اعتماد نکن..

به آتش نگاهش اعتماد نکنِ!

لمس نکن!

به جهتی بگریز که بادها خالی از عطر اویند!

به سرزمینی بی رنگ،

بی بو و ساکت !

آری

بگریز و پشت ابدیت مرگ پنهان شو،

اگر خواستار جاودانگی عشقی!

"حسین پناهی"

مشکلات راه مدرسه در روزهای بارانی

مشکلات راه مدرسه در روزهای بارانی مجبورم کرد

به خاطر پاها و کفش هایم به باران با همه ی عظمتش بدبین شوم...

"حسین پناهی"

دلمون هندونه،فکرمون هندونه

دلمون هندونه
فکرمون هندونه
روحمون هندونه
با یه دست سرنوشت
یکی شو برداریم بسه !
بابا !
اصلا به ما چه که حاجی لک لک
عاشق دختر درنا می‌شه؟ یا نمی‌شه !
می‌گی ما، برای روح مار و مور
حلوا خیرات بکنیم ؟
فرق ما با اونا که ما فقط حرف می‌زنیم
لطف حرف هم مایه دردسره !

"حسین پناهی"

پابرهنه با قافله به نامعلوم می روم..

سرگذشت کسی که هیچ کس نبود..

زلف به چپ و راست خواباندم
تا دل ببرم از دختر عمویم
از دیوار راست بالا رفتم
به معجزه کودکی
با قورباغه ای در جیبم
حراج کردم همه رازهایم را یک جا
دلقک شدم با دماغ پینوکیو
و بوته گونی به جای موهایم

آری گلم ..

دلم
حرمت نگه دار
که این اشکها خون بهای عمر رفته من است
سرگذشت کسی که هیچ کس نبود
و همیشه گریه می کرد ..

" حسین پناهی "

آبی به رنگ دریا..دوستم داشت،دوستش داشتم.

آن روزها من به سلیقه کسی که دوستم داشت و دوستش داشتم
سر تا پایِ زندگیم را آبی کرده بودم
آبی آبی
آبی به رنگ دریا
و ناگهان یک روز او را دست در دست کسی دیدم که
سر تا پایش زرد بود
زرد ، مثل نور ...
من شنا نمی دانستم
دلم فرصت نداد تا شنا یاد بگیرم
و غرق شدم
در دریایِ آبی بیکران رویاها
و کابوسها !

" حسین پناهی "