نه خلاف عهد کردم که حدیث جز تو گفتم

نه خلاف عهد کردم که حدیث جز تو گفتم

همه بر سر زبانند و تو در میان جانی

"سعدی"

ای که شمشیر جفا بر سر ما آخته ای

ای که شمشیر جفا بر سر ما آخته ای

دشمن از دوست ندانسته و نشناخته ای

من زفکر تو به خود نیز نمی پردازم

نازنینا تو دل از من به که پرداخته ای

"سعدی"

شب وروز در خیالی و..

شب وروز در خیالی و

ندانمت کجایی

"سعدی"

مرد نه اینست که..

مرد نه اینست که حمله آورد

بلکه آنست که

در وقت خشم خود را بر جای بدارد

و پای از حد انصاف بیرون ننهد..

"سعدی"

من چرا دل به تو دادم که دلم می شکنی

من چرا دل به تو دادم که دلم می شکنی

یا چه کردم که نگه باز به من می نکنی

دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست

تا نگویند رقیبان که تو منظور منی

دیگران چون بروند از نظر از دل بروند

تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی ..

سعدی

خوی بد در طبیعتی که نشست..

خوی بد در طبیعتی که نشست

   نرود تا به وقت مرگ از دست

"سعدی"

جفا بر عاشقان گفتی نخواهم راند و هم راندی

مکن سرگشته آن دل را ،که دست آموز غم کردی

به زیر پای هجرانش ، لگدکوب ستم کردی

قلم بر بی‌دلان گفتی نخواهم راند و هم راندی

جفا بر عاشقان گفتی نخواهم کرد و هم کردی

بَدَم گفتی و خرسندم ، عفاک الله نکو گفتی

سگم خواندی و خشنودم ، جزاک الله کرم کردی

چه لطفست این که فرمودی ،مگر سبق اللسان بودت

چه حرفست این که آوردی ،مگر سهوالقلم کردی

عنایت با من اولی تر که تادیدم جفا دیدم

گل افشان بر سر من کن ، که خارم در قدم کردی

غنیمت دان اگر روزی به شادی دررسی ای دل

پس از چندین تحمل‌ها ، که زیر بار غم کردی

شب غم‌های سعدی را ، مگر هنگام روز آمد؟

که تاریک و ضعیفش چون ، چراغ صبحدم کردی
سعدی

خیانت

هرکه با مردمان خیانت کرد

نرسد هرگز او به نعمت وناز

"سعدی"

آن شب که تو در کنار باشی روزست..

امشب که حضور یار جان افروزست
بختم به خلاف دشمنان پیروزست
گو شمع بمیر و مه فرو شو که مرا
آن شب که تو در کنار باشی روزست

"سعدی"

غم دل

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

( سعدی )