و من
که به معجزه ایمان آورده بودم
بزرگ شدم ، به شهر آمدم ، شاعر شدم
و تو را از پس هزار پرده ی رازآلود زیارت کردم ..
بعد از تو ..
شب های طولانی بسیاری
روزهای طولانی بسیاری
شب و روزهای طولانی بسیاری
بی اسم تو مردم ..
من بی درخت،بی دریا،بی خواب،بی خانه
من بی کفن،بی کلمه،بی کبریای تو مردم ...
"سیدعلی صالحی "
سَحر در فصل گل
بوی تو آمد ،
خیال بال و پر سوی تو آمد .
در این جمع مبارکْ جانِ مدهوش
به رقص
در آب خواب
روی تو آمد ..
مَه نو بسته گیسو ، سوی دریا
هزاران موج شب
موی تو آمد ..
تلخ منم ،
همچون چای سرد
که نگاهش کرده باشی ساعات طولانی
و ننوشیده باشی.
تلخ منم ؛
چای یخ
که هیچ‌کس ندارد هوس‌اش را
"سیدعلی صالحی"
رفتــن هــم حــرف عجیبــی اســت
شبیــه اشتبــاه آمــدن
گفــت بــر مــی گــردم
و رفــت
و همــه پــل هــای پشــت ســرش را ویــران کــرد
همــه مــی دانستنــد دیگــر بــاز نمــی گــردد
امــا بــازگشــت
بــی هیــچ پلــی در راه
او مســیر مخفــی یــادها را مــی دانســت
سید علی صالحی
