پرم از حس دلگیری که نامش را نمی دانم..

هیاهوی غریب و مبهمی پیچیده در جانم

پرم از حس دلگیری که نامش را نمی دانم

تو اقیانوس سرشار از تلاطم های آرامی

و من دریاچه ی اشکی که دائم رو به طغیانم

بزن نی باز غوغا کن ؛ بزن دف شور برپا کن

به هر سوزی بگریانم به هر سازی برقصانم

ببین آیینه وار از حس تصویر تو لبریزم

تو آرامی من آرامم ، پریشانی پریشانم

اگر شعری نوشتم رو نویسی از نگاهت بود

که این دیوانگی ها را من از چشم تو می خوانم

"سیده تکتم حسینی"