صدوچهل ونه149

بابا لنگ دراز عزیزم：تمام دلخوشی دنیای من اینست که ندانی دوستت دارم.
وقتی میفهمی و میرانی ام چیزی درون دلم فرو میریزد، چیزی شبیه غرور
لطفا گاهی خودت را به نفهمی بزن و بگذار دوستت بدارم
بعد تو هیچکس الفبای روح و خطوط قلبم را نخواهد خواند.