خدا تنها تکیه گاه ما انسان ها..

خدایا!

تنها تویی که وقتی انسان به تو تکیه می کند

برای همه زندگی و همه نیازهایش

تو کافی هستی...

و او را از هرکس و هر چیزی بی نیاز می سازی.

لذت بردن از کوچکترین چیزها..

اگر کسی را دیدید که از کوچکترین چیزها لذت می برد،

محو طبیعت می‌شود، کمتر سخت می‌گیرد، می‌بخشد، می‌خندد، می‌خنداند

و با خودش در یک صلح درونی‌ست،

او نه بی‌مشکل است نه شیرین مغز!

او طوفان‌های هولناکی را در زندگی پشت سر گذاشته

و قدر آنچه امروز دارد را می‌داند.

او یاد گرفته است که لحظه به لحظه‌ی زندگی را در آغوش بگیرد…

گاهی خوابت را می بینم..

گاهی خوابت را می‌بینم

بی‌صدا

بی‌تصویر

مثلِ ماهی در آب‌های تاریک

که لب می‌زند و

معلوم نیست

حباب‌ها کلمه‌اند

یا بوسه‌هایی از دل‌تنگی

"توماس ترانسترومر"

"."."."."."."."."."."."

بعضی آدم ها مثل ابر می مانند..

من حقیقت را زندگی می کنم..

من زنده گی ام را خواب می بینم

من رویاهای ام را زندگی می کنم

من حقیقت را زندگی می کنم

از هر خون سبزه ایی میروید و از هر درد لبخندی

"احمد شاملو"

^_^

برایت سیب چیده ام..برگرد..

برایت سیب چیده ام برگرد ..

اینجا مرا بی تو آدم

حساب نمی کنند ..

انسانیت

اهمیت و ارج زندگی در همین است که موقت است،

تو باید جاودانگی خودت را در جای دیگری نشان بدهی،

و آن جا «انسانیت» است!

برای رسیدن به خدا،نه کتابی نیاز است..

برای رسیدن به خدا ، نه کتابی نیازاست و نه راهنمایی

فقط کافی است: شعاع مهربانیت را روز به روز بیشتر کنی ،

آنقدر که روزی بتوانی همه را در آن جای دهی ،

آن وقت تا خدا فاصله ای نیست . . .

ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﭼﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﻧﺪ !!!

ﭼﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﻭﺳﺘﻨﺪ ....

ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﺑﺴﺎﺯ ....

ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺵ

ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ ....

ﺩﺭ ﮐﻨﺞ ﻗﻠﺒﺸﺎﻥ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺑﺎﺷﺪ ...

ﺗﺎ ﻫﺮﺯﮔﺎﻫﯽ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﺎﺵ ﺑﻮﺩ !

ﻫﺮﺯﮔﺎﻫﯽ ﺩﺳﺖ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺎﺷﯽ !

گاهی دلتنگ بودنت شوند

همچو آیینه مشو محو جمال دگران

همچو آیینه مشو محو جمال دگران

از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

در جهان بال و پر خویش گشودن آموز

که پریدن نتوان با پر و بال دگران ...

کربلا عصاره بهشت است و عاشورا آبروی عشق

کربلا عصاره بهشت است و عاشورا آبروی عشق.

اگر کربلا نبود هیچ گلی از زمین نمی رویید و
مشام هیچ انسان آزاده ای حقیقت را استشمام نمی کرد.

اگر کربلا نبود عاشورا نبود و اگر عاشورا نبود
امروز عشق بر سر هر کوی و برزنی بیگاری نمی کرد.

حسین آمد و عشق را آبرو بخشید و عباس با دستان بریده
و لبان خشکیده با مشکی زخمی عشق را سیراب کرد
تا حرف و حدیثی باقی نماند؛

زینب عشق را تداوم بخشید
و آن را در گستره زمین و آسمان منتشر کرد
تا از آن پس تمام عاشقان وامدار حماسه عاشورا باشند.

کربلا قبله الهام عاشقان شد و عاشورا میعادگاهی برای آنان
که می خواهند نماز عشق را در محرابی به بلندای تاریخ بپا دارند.

از آن روز زندگی معنا یافت که حسین (ع) بر کتیبه دل ها نقش بست
و عاشورا- این راز نهفته- مضمون تمام ناگفته ها شد.