بهار که می آید

بهار که می آید ، دستان باد بوی شکوفه می دهد.

جوانه های تک درخت باغچه، با نوازش نسیم جان می گیرند.

آرام و آهسته.

خدایا، رویش یک دانه تمام عظمت تو را فریاد می زند.

لبخند زدی بهار بی تاب شکفت

لبخند زدی بهار بی تاب شکفت

یک پنجره روبروی مهتاب شکفت

آن لحظه که چشمه از نگاهت جوشید

احساس فرو خفته مرداب شکفت..

یک گوشه نشسته ام پر از تشویشم

نقاشیه چشمان تو هم در پیشم

زیبا تر از انی که تصور بکنم

من جز تو به هیچکس نمی اندیشم.

فصل بهار این است

بر شاخه شکوفه
خوش  چشم باز کرده،

گنجشک در کنارش
آواز ساز کرده:

فصل بهار این است
او دایه ی زمین است

خورشید رنگ و بویی
دیگر به باغ داده،‌

از گل به دست شاخه
صد چلچراغ داده:

گیرم که همه عیب وهجایم گویند

گیرم که همه عیب و هجایـم گوینــد

از من چــه زدود

گـــیرم که همـــه راه ثنایــــم پوینـــد

بر من چــه فزود

آن شاخ شکوفه در چمن می خندد

بی منــت کــس

گلــــهای بهار از زمـــین می رویـــند

بی گفت و شنود

خلیل الله خلیلی

نام بهار

نام بهار

بر سر زبان ها افتاده

ولی هنوز هم

وِرد زبان من

نام توست


((نسترن وثوقی))

بهار نزدیکه..

لبخند بزن به مهتاب

نگو تاریکه

از بوی بارون پیداست

"بهار" نزدیکه...

به شکرانه این همه قشنگی بخند..

به شکرانه اینهمه قشنگی بخند

که خداوند بهار را برای لبخندت آفرید

بهار می آید

بهار می‌آید

دنیا عوض می‌شود

اما آمدن بهار مهم نیست

مهم، شکفتن گل‌ها در قلب توست...

صدوپنجاه وپنج155

تنها چند نفس مانده تا بهار

و من

حوصله ام را در جیب لباسم گذاشته ام

- کنار جوراب ِ تو در تو  -


پرت شده ام میان انبوه ِ این همه دود

که دشمنانه دوست می دارندم


عصر بخیر می گویم به بارش بیمار ِ آفتاب

گلدان ِ غروب را  آب می دهم روی طاقچه

تا شب قد بکشد  به بلندای پنجره

حالا می شود به دور از هر چشمی

راحت تر سنگینی ِ بی وزن ِ  بهار را گریست


صدایی میان ِ دو حادثه در گوشم چرخ می زند 

بوی عیدی ، بوی توپ ، بوی کاغذ رنگی !

آخر

با اینها مگر می شود زمستان را سر کرد

وقتی در آن سر سال

مردمان گیج چشمانم هنوز باید

خسته تر از دیروز

سراغ تو را از تلاوت نماز شکسته ی قناری بگیرند


بی تو

بهار قابی نیست که در پناه چهار چوبش زیبا شوم

می دانی ؟

بهار ،

بی حضور خنده ی تو

شبیه شعری ست

که شاعرش را گم کرده باشد

مهدی یوسفی نژاد