از کفم رها، جانم، شد قرار دل
نیست و دست من، خدا، اختیار دل
دل به هر کجا، جانم، رفت و برنگشت
دیده شد سپید، خدا، ز انتظار دل
خون دل بریخت، جانم، از دو چشم من
خوش دلم از این، خدا، انتحار دل
بعد از این ضرر، جانم، ابلهم اگر
خم کنم کمر، خدا، زیر بار دل
عارف قزوینی
نشسته‌ای توی قلبم
مثل تیرِ چند پر !
نه می‌شود درَت آوردنه گذاشت که بمانی ..
هر صبح از فراز پل در دوردست خیـــال...
سایـــــــــه ...
چمدانی پر از نام عشقش را به رود می سپارد ...
رود ...
دریـــــــــا ...
بــــــــــــاران ...
بوی عـشـــق می دهند !
وقتی شیری طعمه اش را باآمدن لاشخورها رها میکند،
نشان ترس نیست
بلکه باورش این است که طعمه اش دیگر ارزش خوردن ندارد
عمری ست تا از جان و دل ، ای جان و دل می خوانمت
تو نیز خواهان منی ، می دانمت ، می دانمت
گفتی اگر دانی مرا آیی و بستانی مرا
ای هیچگاه ناکجا ! گو ؛ کی ، کجا بستانمت؟
"هوشنگ ابتهاج"
بخشنده از دست نمی دهد
او همواره در حال بدست آوردن است
"زرتشت"
+هرچه بتوانیم به دیگران کمک کنیم برای مان خواهد ماند..
خوشا به حال کسانی که بخشنده اند
باید کــه لهجـــه کهنـم را عــوض کنم
این حرف مانده در دهنم را عوض کنم
یک صبـــح تازه را بس‍رایم از آفتاب
شمع قدیم سوختنم را عوض کنم
دارم میـان مقبره ها راه مـی روم
شاید هوای زیستنم را عوض کنم
بردار زخــم های مرا مرهمی بیار
بگذار وصله های تنم را عوض کنم
بگذار شاعرانه بمیرم از این سرود
از من مخواه تا کفنم را عوض کنم
من کـــه هنوز خسته باران دیشبم
فرصت بده که پیرهنم را عوض کن
"علی داوودی"
