من اهل دوست داشتنم

در آستان غروب

در آستان غروب

بر آبگون به خاکستری گراینده

هزار زورق سیر و سیاه می گذرد

نه آفتاب ، نه ماه بر آبدان سپید

هزار زورق آواز خوان سیر و سیاه

یکی ببین که چه سان رنگها بدل کردند

سپهر تیره ضمیر و ستاره ی روشن

جزیره های بلورین به قیر گون دریا

به یک نظاره شدند ...

در آن زمان که به روز

گذشته نام گذاریم ، و بر شب آینده

در آن زمان که نه مهر است بر سپهر ، نه ماه

در آن زمان ،‌دیدم

بر آسمان سپید ، ستارگان سیاه

ستارگان سیاه ، پرنده و پر گوی

در آسمان سپید تپنده و کوتاه

"مهدی اخوان ثالث"

بسته راه نفسم بغض و دلم شعله ور است..

تو را با غیر می بینم صدایم در نمی آید..

تو را با غیر میبینم ، صدایم در نمی آید..!

دلم میسوزد و کاری ز دستم بر نمی آید..!

نشستم باده خوردم ،

خون گریستم،

کنجی افتادم ..

تحمل میرود اما شب غم سر نمی آید..!

"اخوان ثالث

دلم تنگ است

به دیدارم بیا هر شب

در این تنهایی تنها و

تاریکِ خدا مانند

دلم تنگ است..

بیا ای روشن، ای روشنتر از لبخند

شبم را روز کن

در زیر سرپوش سیاهی ها

دلم تنگ است...

#اخوان_ثالث

یک روز که خوشحال تر بودم..

یک روزی که خوشحال تر بودم

یک نقاشی از پاییز می گذارم که یادم بیاید زمستان تنها فصل زندگی نیست

زندگی پاییز هم می شود، رنگارنگ، از همه رنگ!

یک روزی که خوشحال تر بودم

نذرم را ادا می کنم

تا روزهایی مثل حالا

که خستگی و ناتوانی لای دست و پایم پیچیده است

بخوانمشان

و یادم بیاید که

هیچ بهار و پاییزی بی زمستان مزه نمی دهد

و

هیچ آسیاب آرامی بی طوفان.


«مهدی اخوان ثالث»

+زندگی همین..با خوب وبادش باید ساخت..

با گرمای تابستان..با سرما زمستان..با نداری ها..با شکست ها

با پیروزی ها....با خوشحال بوده ها...با دلتنگی ها...............همه ی اینها

میشند زنــــــــــــــــــــــدگی...که گاهی نفس گیر میشود برایمان ..با این حال

زندگی است..و ما همیشه توکل مان به خدا باشد...

کاشکی سربشکند،پابشکند دل نشکند

باز دیشب حالت من حالتی جانکاه بود
تاسحر سودای دل باناله بود و اه بود
چشم، شوق گریه در سر داشت، من نگذاشتم
ورنه ازطوفان روح من خدا اگاه بود
صحبت ازما بود و من در پرده کردم شکوه ها
شرم ، رهزن شد والا اشک من درراه بود
کاشکی سربشکند پا بشکند دل نشکند
سرگذشت دل شکستن بود وبس جانکاه بود
سوختم از اتشت، خاکسترم برباد رفت
داستان عشق ما کوتاه وبس کوتاه بود.

مهدی اخوان ثالث

نادر از هندنبرد

نادر از هند نبرد

  آنچه تو بردی زدلم..

"مهدی اخوان ثالث"

تو را با غیر می بینم ،صدایم در نمی آید

تو را با غیر می بینم ، صدایم در نمی آید

دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید

نشستم ، باده خوردم ، خون گرستم ، کنجی افتادم
تحمل می رود اما شب غم سر نمی آید

توانم وصف جور مرگ و صد دشوارتر زان لیک
چه گویم جور هجرت چون به گفتن در نمی آید

چه سود از شرح این دیوانگی ها ، بی قراری ها ؟
تو مه ، بی مهری و حرف منت باور نمی آید

ز دست و پای دل برگیر این زنجیر جور ای زلف
که این دیوانه گر عاقل شود ، دیگر نمی آید

دلم در دوریت خون شد ، بیا در اشک چشمم بین
خدا را از چه بر من رحمت ای کافر نمی آید ..

"مهدی اخوان ثالث"

هیهات..

.... گشته در رویش نگاهم محو
مانده در چشمم نگاهش مات
باز هم او را توانم دید ؟!
آه ! کی دیگر ، کجا ، هیهات ...
" مهدی اخوان ثالث "